نگاهی گذرا به تاریخچه پیدایش انواع فرمان دوچرخه (1)

فرمان (Handlebar) نقش مهمی در راحتی، آیرودینامیک بودن و هندلینگ (تعادل) دوچرخه شما دارد. همزمان با هدایت دوچرخه، فرمان بخشی از وزن شما را نیز در حین هدایت دوچرخه تحمل می کند. علاوه بر این، آنها محل نصب اهرم ها و شیفترهای ترمز و همچنین لوازم جانبی مانند چراغ، آینه دوچرخه سواری، GPS و غیره را فراهم می کنند. این مقاله راهنمای جامعی از انواع فرمان دوچرخه است و ما به بررسی تاریخچه 17 نوع از انواع فرمان دوچرخه می پردازیم و مزایا و معایب هر کدام را فهرست می کنیم.

فرمان ها انواع مختلفی دارند که برای اهداف خاصی از دوچرخه سواری طراحی شده اند. امروزه تعدادی از آن ها به علت دلایل مختلفی از جمله آیرودینامیک نبودن، طراحی نامناسب و ناکارآمد بودن و… از خط تولید خارج شدند و دیگر استفاده نمی شوند. در این مقاله به اندازه‌های فرمان، متریال ساخت آن، سازگاری، گریپ ها و موارد دیگر می پردازیم. امیدواریم این راهنما به شما کمک کند تا بهترین نوع فرمان را برای سبک دوچرخه سواری خود انتخاب کنید.

1. فرمان های تخت (Flat Handlebars)

فرمان های تخت یا فلت یا صاف، ابتدایی ترین نوع فرمان دوچرخه هستند. آنها معمولا در دوچرخه های کوهستانی، هیبریدی، دوچرخه های کراس کانتری، دوچرخه های جاده ای و دوچرخه های دنده ثابت یافت می شوند.

این مدل فرمان، به شکل میله های مسطح و یک لوله ساده هستند که تقریباً مستقیم هستند. بیشتر آنها بین 2 تا 10 درجه کمی به عقب به سمت دوچرخه سوار خم می شوند. به مقداری که میله به عقب خم می شود، sweep آن گفته می شود. این مدل فرمان، در طیف وسیعی از عرض ها قرار دارد و عرض متوسط آن ها حدود 580-600 میلی متر است.

مزایای فرمان های تخت (Flat handlebars):

1. فرمان های تخت به شما کنترل و هدایت خوبی بر دوچرخه می‌دهند.  به همین دلیل است که بیشتر دوچرخه های کوهستان از فرمان های تخت استفاده می کنند.
2. قطعات به راحتی در دسترس هستند. اگر در مناطق روستایی یا شهرهای در حال توسعه دوچرخه سواری می کنید، پیدا کردن اهرم های ترمز، شیفترها و کابل های سازگار با این مدل فرمان آسان است. اغلب می توانید از هر دوچرخه فروشی و اکثر فروشگاه های بزرگ آنها را تهیه کنید.
3. ترمزها همیشه در دسترس هستند. دستان شما همیشه برای دسترسی راحت تر به درستی در کنار اهرم های ترمز قرار می گیرند و این به شما امکان می دهد تا در شرایط اضطراری سریعتر دوچرخه را متوقف کنید.
4. خرید قطعات تعویضی مقرون به صرفه است. شیفترهای میله ای مسطح و اهرم های ترمز معمولاً ارزان تر از قطعات فرمان های دراپ جاده هستند.
5. این مدل فرمان به دلیل عریض بودن و لوله نسبتاً مستقیمی که دارد، فضای زیادی برای نصب لوازم جانبی روی خود را دارد. برای مثال، فضایی برای چراغ، GPS، زنگ، کیف، آینه دوچرخه سواری، گوشی موبایل و غیره وجود دارد.
6. بسیار راحت هستند. بسیاری از دوچرخه سواران از موقعیتی که فرمان های تخت هنگام دوچرخه سواری برای آن ها ایجاد می کنند، لذت می برند. این وضعیت فشار کمتری به گردن و کمر شما وارد می‌کند و هنگام دوچرخه سواری قوز نمی‌کنید.
7. تعویض کابل ها آسان است. کابل های ترمز و شیفتر و محفظه ها همگی در معرض دید قرار دارند و دسترسی به آن ها آسان است.
8. دید خوبی دارند. به دلیل ایجاد موقعیت عمودی هنگام دوچرخه سواری، شما همیشه به جای نگاه کردن به زمین، به خوبی به میدان دید جلوی خود دسترسی دارید.

معایب فرمان های تخت (Flat handlebars):

1. فقط به یک طریق می توانید فرمان را کنترل کنید. اگر مسافت طولانی را سوار می کنید و این مشکل ایجاد می کند. اگر دستان خود را برای مدت طولانی در همان حالت نگه دارید، ممکن است دچار بی حسی دست یا درد مچ شوید.
2. این مدل فرمان آیرودینامیک نیست. میله‌های مسطح شما را در موقعیت سواری عمودی قرار می‌دهند. در این حالت قفسه سینه شما مانند بادبان عمل می کند.
3. ناکارآمد هستند. آیرودینامیک ضعیف باعث می شود برای حفظ سرعت خود انرژی بیشتری بسوزانید. به خصوص در هنگام سوار شدن از جهت مخالف باد یا با سرعت.
4. میله‌های مسطح نمی‌توانند در شکاف‌های باریک یا مسیرهای تنگ قرار بگیرند. به دلیل عرض فرمان، نمی‌توانید به راحتی از شکاف‌های تنگ بین ماشین‌ها یا درختان عبور کنید.
5. برای بالا رفتن از تپه ها خوب نیست. شما نمی توانید وزن خود را برای به دست آوردن اهرم فشار به جلو منتقل کنید.

2. فرمان های دراپ (Drop bars)

فرمان های دراپ که به فرمان های کورسی نیز معروف هستند، دارای یک بخش مرکزی مستقیم هستند که در آن فرمان به دوشاخ دوچرخه متصل می شود. انتهای میله ها به سمت جلو و سپس به سمت پایین و در نهایت به سمت دوچرخه سوار خم شده است. امروزه این مدل فرمان، یکی از محبوب ترین فرمان های دوچرخه است. آنها در دوچرخه های جاده ای، دوچرخه های مسابقه ای و حتی برخی از دوچرخه های کوهستان رایج هستند. این مدل فرمان سه موقعیت گرفتن فرمان را ارائه می دهند.

1. در قسمت صاف بالای فرمان: این حالت عمودی ترین حالت است. این امکان تنفس آرام را در حین سوار شدن به شیب های متوسط طولانی یا حرکت با سرعت کم فراهم می کند.
2. در قسمت بدنه ترمز: این موقعیت کمی تهاجمی تر بدن شما را به جلو متمایل می کند تا مقاومت باد را کاهش دهد و برای دوچرخه سواری سریعتر عالی است. در صورت نیاز به توقف سریع، استفاده از سیستم ترمز به شما این امکان را می دهد که به سرعت ترمز را بگیرید.
3. در قسمت لبه دسته: این آیرودینامیک ترین موقعیت است. البته این موقعیت به سرعت ناراحت کننده می شود.

انواع سایزهای فرمان های دراپ:

فرمان های دراپ، در سبک های مختلف برای انواع مختلف دوچرخه سواری وجود دارند. آنها با سه اندازه گیری و سایز متفاوت تعریف می شوند:

1. Reach: فاصله افقی از مرکز بالای فرمان تا مرکز دورترین امتداد خم، جایی که دسته های ترمز نصب شده اند. دسترسی کمتر از 80 میلی متر کوتاه است. 80-85 میلی متر متوسط ​​است. 85 میلی متر یا بیشتر طویل یا طول زیاد در نظر گرفته می شود.
2. Drop: فاصله عمودی از مرکز بالای فرمان تا مرکز پایین ترین قسمت خم. فاصله 125 میلی متر یا کمتر، کم طول می گویند. 125-128 میلی متر طول متوسط ​​است و بیشتر از 128 میلی متر طول زیاد است.
3. Width: این فاصله بین دراپ ها را اندازه می گیرد.

انواع فرمان های دراپ عبارتند از:

1. فرمان های دراپ استاندارد (Standard drop bars): این مدل در دوچرخه‌ های جاده و پیست کاربرد دارد. فرمان های دراپ استاندارد را می توان به دو نوع تقسیم کرد. فرمان های دراپ کلاسیک که دارای دسترسی طولانی و دراپ عمیق هستند اما فرمان های دراپ فشرده دارای دسترسی کوتاه و دراپ کم عمق هستند.
2. Track: این مدل فرمان های دراپ به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مناسب موقعیت سواری دوچرخه‌سواران پیست باشند. آنها منحنی شعاع بزرگی دارند که سواران را تشویق به استفاده از “قلاب” می کند. میله های مسیر برای استفاده بدون اهرم ترمز طراحی شده اند.
3. Ergo/anatomic drop bars: این فرمان ها از یک لوله غیر استوانه‌ای در بالای میله استفاده می‌کنند تا گرفتن آن‌ها راحت تر باشد. این لوله برای تناسب با آناتومی دست طراحی شده است.
4. Randonneur: این مدل فرمان های دراپ، کمی از مرکز فرمان به سمت بالا کج شده است تا در حالی که بالای میله‌ها را می‌گیرند، موقعیت سواری عمودی‌تری به شما می‌دهند. این میله ها به گونه ای طراحی شده اند که راحت تر از دراپ میله های استاندارد باشند. آنها در بین گردشگران دوچرخه و سواران مسافت طولانی محبوب هستند.
5. Drop-in bars: این مدل دارای یک امتداد در انتهای دراپ هستند که به سمت لوله سر منحنی می شود. ایده این طراحی بهبود آیرودینامیک است. این میله ها زمانی در بین مسابقه دهندگان محبوب بودند اما محبوبیت آنها کاهش یافته است.
6. Dirt drops: این مدل فرمان برای استفاده در خارج از جاده طراحی شده اند. انتهای میله ها به بیرون می گشایند تا اهرم بیشتری به شما بدهد. آنها در بین گردشگران دوچرخه و دوچرخه سواران محبوب هستند. برخی از دوچرخه سواران کوهستان نیز از آنها استفاده می کنند.

مزایای فرمان دراپ (Drop bars):

1. آیرودینامیک عالی: فرمان های دراپ به شما این امکان را می‌دهند برای کاهش کشش خم شوید. این به شما کمک می کند سریعتر حرکت کنید و در مصرف انرژی صرفه جویی کنید.
2. ایجاد موقعیت های چندگانه دست: سه موقعیت اصلی دست وجود دارد: روی کاپوت ترمز، بالای میله ها و در قطره ها. موقعیت چهارم روی منحنی های بالای میله ها است. برای جلوگیری از خستگی و بی حسی دست، می توانید مرتباً موقعیت خود را تغییر دهید.
3. برای بالا رفتن از سربالایی عالی است: میله های دراپ به شما امکان می دهند وزن خود را به جلو منتقل کنید. این به شما اهرم بیشتری برای پدال زدن قدرتمند می دهد.
4. کارایی: از آنجایی که دراپ میله‌ها آیرودینامیک‌تر هستند، به شما امکان می‌دهند با انرژی کمتری بیشتر سفر کنید. شما می توانید میانگین سرعت بالاتری داشته باشید و مسافت بیشتری را در روز بدون خسته شدن طی کنید. شما انرژی زیادی را برای مبارزه با مقاومت در برابر باد هدر نمی دهید.
5. ظاهر: چیزی در مورد طراحی منحنی به دوچرخه ظاهری کلاسیک و نمادین می بخشد.

معایب فرمان دراپ (Drop bars):

1. قیمت قطعات بیشتر است: اهرم‌ها و شیفترهای ترمز معمولاً گران‌تر از نسخه‌های فرمان تخت هستند.
2. کنترل کمتر روی دوچرخه: از آنجایی که میله‌های دراپ باریک‌تر هستند، هدایت دقیق‌تر آن‌ها سخت‌تر است. به خصوص در سرعت های پایین یا در زمین های فنی. به همین دلیل، معمولا برای استفاده در جاده بهتر هستند.
3. در دسترس بودن قطعات ضعیف در برخی مناطق: اگر در مناطق روستایی یا کشورهای در حال توسعه دوچرخه سواری می کنید، ممکن است پیدا کردن قطعات جایگزین مانند اهرم ترمز و شیفتر برای شما مشکل باشد.
4. فضای کمتری برای نصب لوازم جانبی: فضای زیادی برای چراغ، GPS، رایانه دوچرخه‌سواری، زنگ و غیره وجود ندارد. بیشتر نوار منحنی است یا با نوار نوار پوشانده شده است.
5. دید ضعیف: شما در وضعیت خمیده به جلو و در حالی که سرتان به سمت پایین خم شده است، قرار می‌ گیرید.
6. ممکن است لازم باشد دستان خود را حرکت دهید تا به ترمزها برسید. این باعث افزایش فاصله توقف شما می شود که می تواند خطرناک باشد.

3. فرمان های Bullhorn

فرمان های Bullhorn، از انتها به جلو و در جهت بالا خم می شوند. به نوعی شبیه به شکل U هستند. به همین دلیل است که نام این مدل فرمان Bullhorn است. آنها مانند شاخ هایی به نظر می رسند که روی دوچرخه مانند گاو نر به جلو اشاره می کنند. این نوع فرمان در ابتدا برای مسابقات پیست استفاده می شد اما امروزه آنها در دوچرخه‌های دنده ثابت، تک سرعته و دوچرخه‌های رفت‌وآمد شهری محبوب هستند.

فرمان های Pursuit، گونه ای رایج از فرمان های bullhorn هستند. آن ها کمی از مرکز فرمان پایین می آیند و سپس مانند فرمان های bullhorn به سمت بیرون می آیند و در انتها منحنی می شوند. این مدل فرمان، به شما موقعیت سواری کمی تهاجمی تر و آیرودینامیک تر می دهد که برای مسابقات پیست رایج هستند.

تفاوت های فرمان های Pursuit و فرمان های Bullhorn:

• فرمان های Pursuit: فرمان های Pursuit بسیار شبیه به فرمان های بول هورن هستند اما معماری کمی متفاوت دارند. ویژگی متمایز آنها وجود یک انحنای نزولی است که به دوچرخه سوار اجازه می دهد پایین تر بیاید و حالت آیرودینامیک تری به خود بگیرد و راحت تر باشد. فرمان های Pursuit در یک رشته دوچرخه سواری به نام مسابقه تعقیب و گریز استفاده می شوند که در آن رقبا در حال تعقیب یکدیگر یا یک رقیب اصلی هستند.

• فرمان های Bullhorn: فرمان هایی با عرض باریک با طرفین خمیده شبیه شاخ‌های یک گاو نر

مزایای فرمان Bullhorn

1. آیرودینامیک خوب: فرمان های Bullhorn، به شما این امکان را می‌دهند که با گرفتن انتهای میله بتوانید به سمت بادهای مخالف خم شوید و در حین وچرخه سواری با سرعت بالا به مسیر خود ادامه دهید. فرمان های های Pursuit هم به شما این امکان را می دهند که هنوز بطور ایمن بیشتر پایین بیایید و بتوانید دوچرخه را کنترل کنید. فرمان های Bullhorn به اندازه فرمان های دراپ آیرودینامیک نیستند اما بسیار بهتر از فرمان های تخت عمل می کنند.
2. مناسب برای دوچرخه های کوهستانی: گرفتن قسمت دوشاخ فرمان، وزن شما را به جلو می برد و اهرمی عالی برای بالا رفتن از تپه ها به شما می دهد. این موقعیت قدرت رکاب زدن بهینه را به شما می دهد.
3. داشتن موقعیت‌های چندگانه برای گرفتن فرمان: می‌توانید برای داشتن یک دوچرخه سواری عمودی‌تر روی قسمت صاف و برای کم کردن مقاومت هوا روی انتهای فرمان را بگیرید.
4. ظاهر: فرمان های Bullhorn به دوچرخه شما طراحی ساده و تمیزی می دهد. آنها زیبا و جالب به نظر می رسند.

معایب فرمان Bullhorn

1. برای پیچ ها و مسیرهایی با عرض کم و تنگ، مناسب نیستد: به دلیل طراحی باریک، نمی توانید اهرم زیادی برای چرخش دقیق داشته باشید.
2. طراحی نامناسب فرمان: نحوه بیرون آمدن میله های فرمان از جلو باعث می‌شود آنها به راحتی به موانعی مانند شاخه‌های درختان و آینه‌های ماشین گیر کنند.

4. فرمان های سه گانه (فرمان های Aero)

فرمان های Aero، یک جزء اثبات شده برای کمک به بهبود سرعت و راحتی در دوچرخه هستند. چه برای ورزش های سه گانه که در آن هیچ پیش بینی برای دوچه سواری وجود ندارد و چه برای مسابقات و دوچرخه سواری معمولی که  کارایی و راحتی کلیدی هستند، فرمان های Aero برای بسیاری از انواع دوچرخه سواری ارزشمند هستند. فرمان های Aero، به گونه ای طراحی شده اند که بدن شما را در آیرودینامیک ترین وضعیت ممکن در هنگام دوچرخه سواری قرار دهند. این فرمان ها، در مسابقات تایم تریل و مسابقات سه گانه که در آن دوچرخه سوار به جای دیگر سواران با ساعت مسابقه می دهد، محبوب هستند.

فرمان های Aero، شامل دو میله موازی است که نزدیک به هم نصب شده اند که مستقیماً جلوی دوچرخه سوار امتداد دارند. در انتهای نزدیک میله ها، پدهایی وجود دارد که دوچرخه سوار می تواند ساعدها و دست های خود را در آن قرار دهد.

این مدل فرمان واقعاً فرمان‌های مستقل نیستند. فرمان های Aero، تقریباً همیشه به نوع دیگری از فرمان متصل می شوند. معمولاً میله‌هایی هستند که با انواع دیگر فرمان های دوچرخه مانند فرمان های تخت و فرمان های bullhorn سازگار هستند و می توانند به آن ها متصل شوند. آنها در نزدیکی مرکز متصل می شوند. گاهی اوقات فرمان های Aero، با فرمان دراپ یا Pursuit ادغام می شوند.

 

 

مزایای فرمان Aero

1. آیرودینامیک عالی: این مدل از نظر آیرودینامیک، کارآمدترین فرمان های موجود هستند. موقعیت سواری به شما این امکان را می دهد که با کاهش کشش، قدرت هوا را قطع کنید.
2. فرمان های Aero را می‌توان با سایر فرمان ها ادغام کرد: می‌توانید فرمان های Aero را به اکثر انواع فرمان از جمله فرمان های دراپ، تخت و فرمان های bullhorn نصب کنید که به سادگی با پیچ و مهره نصب می شوند.
3. می توانید در حین دوچرخه سواری به دستان خود استراحت دهید: در حین سوار شدن، واقعاً نیازی به استفاده از دستان خود ندارید. شما حتی نیازی به گرفتن فرمان در بیشتر مواقع ندارید. زیرا ساعد شما دوچرخه را درحالت تعادل نگه می دارد. این مدل فرمان، برای کسانی که از بی حسی دست یا درد مچ دست در هنگام سواری رنج می برند عالی است.

معایب فرمان Aero

1. ناپایدار است: نزدیک نگه داشتن دست ها چرخیدن و پیچیدن با دوچرخه را دشوار می کند.
2. این مدل فرمان دسترسی به ترمز را برای شما سخت می کنند: این باعث افزایش فاصله توقف شما می شود زیرا زمان می برد تا دستان خود را به سمت ترمزها حرکت دهید.
3. برای حرکت با سرعت یا صعود مفید نیست: گاهی اوقات قدرت مهمتر از آیرودینامیک است. در این موارد، فرمان های Aero چندان مفید نیستند. زیرا قدرت زیادی ندارند.
4. وزن بالای این مدل فرمان: اکثر میله های هوا بین 400 تا 800 گرم وزن دارند.

5. فرمان های Cruiser:

این مدل فرمان های بلند، به صورت مورب به سمت بالا و به سمت عقب دوچرخه حرکت می کنند. ایده طراحی آن ها این است که به دوچرخه سوار این امکان را می دهد تا کاملاً عمودی بنشیند. فرمان های cruiser مانند OP Roller  رایج هستند. آنها از همان شیفترها و اهرم های ترمز به عنوان فرمان های تخت استفاده می کنند.

مزایای فرمان cruiser

1. راحتی مچ و دست دوچرخه سوار: زاویه گرفتن مچ دست شما را در وضعیت خنثی و راحت قرار می دهد.
2. فرمان های cruiser وزن را از بازوها و دست‌های شما می‌گیرد و موقعیت ایده آل ایجاد می کند: موقعیت دوچرخه سواری بیشتر وزن را از بازوهای شما می‌گیرد و آن را روی باسن شما قرار می‌دهد. با فرمان های cruiser، بازوهای شما فقط هدایت می شوند. این مدل برای دوچرخه سوارانی که مشکلات مچ دست دارند، عالی است.
3. عالی به نظر می رسد: بسیاری از دوچرخه سواران، فرمان های cruiser را با دوچرخه های ساحلی مرتبط می دانند. آنها ظاهری آرام و جالب به دوچرخه می دهند و برای یک دوچرخه سواری آرام در امتداد پیاده رو عالی هستند.
4. موقعیت دید عالی: موقعیت سواری عمودی به شما این امکان را می دهد که مستقیماً به جاده روبروی خود نگاه کنید. در حین گشت و گذار می توانید اطرافتان را ببینید و از منظره لذت ببرید.
5. برای تفریحی و گشت و گذار در اطراف شهر عالی است: همانطور که از نام آن پیداست، این مدل فرمان برای گشت و گذار در اطراف عالی هستند. برخی از دوچرخه سواران دوست دارند یک سبد را در جلو نصب کنند و از آن برای خرید مواد غذایی استفاده کنند. طراحی این مدل فرمان، این امکان را می دهد یک سبد بزرگ را در جلوی دوچرخه نصب کنید.

معایب فرمان cruiser

1. با استفاده از این فرمان شما به یک صندلی راحت برای دوچرخه نیاز دارید: وضعیت سواری عمودی تقریباً تمام وزن بدن شما را روی باسن شما قرار می دهد. برای اینکه راحت بمانید به یک صندلی عریض با بالشتک زیاد و شاید حتی تعلیق می خواهید.
2. تنها یک موقعیت برای گرفتن فرمان وجود دارد: به همین دلیل، میله های رزمناو برای سواری طولانی ایده آل نیستند.
3. برای بالا رفتن از سربالایی گزینه مناسبی نیست: بیشتر وزن شما را به عقب دوچرخه منتقل می شود و این برای بالا رفتن از سربالایی ایده آل نیست.
4. آیرودینامیک ضعیف: این احتمالاً کم کارآمدترین نوع فرمان دوچرخه است. درنهایت حتی با سرعت کم هم، انرژی زیادی می سوزانید.
5. سنگین: این فرمان های بزرگ از متریال زیادی برای ساخت استفاده می کنند که همین باعث اضافه وزن می شود.

6. فرمان های Trekking (فرمان Butterfly یا فرمان های پروانه)

فرمان های Trekking، که به نام‌های فرمان پروانه یا فرمان های تور نیز شناخته می‌شوند، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که طیف وسیعی از موقعیت‌های دست را در اختیار شما قرار دهند تا در دوچرخه سواری‌های طولانی مدت راحت باشید. آنها در دوچرخه های تور معمولی بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. فرمان های Trekking به نوعی شبیه شکل 8 هستند که به صورت افقی روی دوشاخ دوچرخه نصب شده اند. فرمان های Trekking از همان اهرم‌ ها و شیفترهای ترمز مانند فرمان های تخت استفاده می‌کنند.

مزایای فرمان Trekking

1. داشتن موقعیت های زیاد برای نگهداری فرمان: فرمان های Trekking تعداد بالایی مکان را برای گرفتن ارائه می دهند.
2. فضای زیادی برای نصب لوازم جانبی روی فرمان: فرمان های Trekking فضای زیادی برای نصب رایانه دوچرخه‌سواری، چراغ‌ها، GPS، زنگ، تلفن، نقشه، کیسه‌های خوراکی و هر چیز دیگری که می‌خواهید به شما می‌دهد.
3. طراحی راحت و جادار: فرمان های Trekking، به دلیل بزرگ و عریض بودن به شما این امکان را می‌دهند که در حین سوار شدن، دراز بکشید. آنها همچنین موقعیت سواری عمودی را ارائه می دهند که بسیاری از دوچرخه سواران از آن لذت می برند.
4. کنترل بهتر دوچرخه: گرفتن گسترده به شما اهرم زیادی برای کنترل دوچرخه در زمین های فنی می دهد.
5. در دسترس بودن قطعات: فرمان های Trekking از همان اهرم‌ها و شیفترهای ترمز مانند فرمان های تخت استفاده می‌کنند. آن ها تقریباً در هر دوچرخه فروشی به راحتی در دسترس هستند.
6. عالی برای گشت و گذار و دوچرخه سواری های طولانی مدت: چون می توانید دست های خود را خیلی جابجا کنید، می توانید بدون خستگی طولانی تر سوار شوید.

معایب فرمان Trekking

1. فرمان های سنگین Trekking احتمالاً بزرگترین نوع فرمان دوچرخه هستند. آنها از متریال بسیاری استفاده می کنند که این مقدار قابل توجهی وزن اضافه می کند.
2. برای استفاده از ترمز ممکن است لازم باشد دستان خود را حرکت دهید: فقط زمانی می توانید از ترمز استفاده کنید که انتهای میله ها را در جایی که گریپ ها قرار دارند گرفته اید. در شرایط اضطراری که باید سریع ترمز کنید، مجبور به حرکت دادن دست‌ها می‌توانید وقتتان را صرف کنید.
3. برخی از دوچرخه سواران، ترمزها و دنده‌ها را خیلی نزدیک به هم می‌دانند.
4. آیرودینامیک کاهش یافته: فرمان های Trekking، شما را در موقعیت سواری عمودی قرار می دهند که باعث کشش می شود. این کار سرعت شما را کند می کند. همچنین برای حفظ سرعت خود انرژی بیشتری می سوزانید.
5. طرحی زیبا و جذابی ندارد: بسیاری از دوچرخه سواران ظاهر آن ها را دوست ندارند.

 

در این مقاله انواع فرمان های دوچرخه را از نظر شکل ظاهری، ویژگی ها و مزایا و معایب آن ها را مورد بررسی قرار دادیم که امیدواریم برایتان مفید بوده باشد، در مقاله “نگاهی گذرا به تاریخچه پیدایش انواع فرمان دوچرخه (2)“ از وبلاگ دوچرخونه، به ادامه همین مباحث خواهیم پرداخت.

شما مشتری گرامی، اگر در زمینه خرید انواع فرمان دوچرخه سوال یا ابهامی دارید، می توانید از طریق شماره های درج شده در سایت یا در بخش نظرات با ما در ارتباط باشید. همچنین، می توانید به منظور تهیه انواع فرمان و گریپ فرمان دوچرخه، به بخش خرید فرمان و گریپ دوچرخه از فروشگاه دوچرخونه مراجعه فرمایید.

 

منبع:

https://wheretheroadforks.com/types-of-bicycle-handlebars/

https://brainybiker.com/bullhorns-vs-pursuit-bars-pro-cons-compared/