در سال‌های اخیر، شاهد تحولی شگرف در سیستم ترمز دوچرخه‌ها بوده‌ایم. ترمزهای دیسکی، با کارایی و عملکرد برتر خود، به سرعت جایگزین ترمزهای سنتی طوقه‌ای شده‌اند. این تغییر اساسی به ویژه پس از مجاز شدن استفاده از ترمزهای دیسکی در مسابقات حرفه‌ای جاده‌ای، شتاب بیشتری گرفت. در این مقاله، به مقایسه دو نوع اصلی ترمز دیسکی، یعنی هیدرولیک و مکانیکی می‌پردازیم و مزایا و معایب ترمزهای دیسکی هیدرولیک در مقابل مکانیکی را بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید تا با جزئیات بیشتر با این فناوری آشنا شوید و بهترین انتخاب را برای دوچرخه خود داشته باشید.
ترمزهای دیسکی چیست و چه تفاوتی با ترمزهای طوقه دارند؟
همه ترمزهای دوچرخه با فشار دادن لنت های ترمز روی سطحی روی چرخ کار می کنند تا اصطکاک ایجاد کنند و سرعت دوچرخه را کاهش دهند. تفاوت اصلی ترمزهای دیسکی و طوقه در محل ایجاد اصطکاک است. به طور خلاصه، ترمزهای طوقه نیروی ترمز را مستقیماً به طرف های صاف طوقه اعمال می کنند اما ترمزهای دیسکی نیروی ترمز را به روتورها اعمال می کنند که به توپی ها متصل می شوند.
روتورهای ترمز دیسکی هیدرولیک و مکانیکی به توپی دوچرخه می پیچند و با چرخ ها می چرخند. لنت‌های ترمز در کالیپرهای ترمز قرار می‌گیرند که روی دوشاخ و رام عقب در نزدیکی محورها نصب می‌شوند. هنگام چرخش، روتور بین لنت ها می چرخد. کالیپرها مکانیزمی را در خود جای داده اند که هنگام فشار دادن اهرم های ترمز، لنت های ترمز را با یک پیستون به روتورها فشار می دهند. اصطکاک بین لنت ها و روتورها باعث کاهش سرعت دوچرخه می شود.
ترمزهای طوقه دوچرخه را با اعمال نیروی ترمز مستقیم به کناره های دایره دوچرخه با لنت ترمز متوقف می کنند. کالیپرها بازوهایی دارند که به دور تایرهای دوچرخه می رسند. لنت ها به انتهای بازوها متصل می شوند و چرخ بین آنها می چرخد. بازوهای ترمز می چرخند تا وقتی اهرم های ترمز را فشار می دهید، لنت ها دایره را فشار دهند. این باعث ایجاد اصطکاک برای کاهش سرعت دوچرخه می شود.
تفاوت بین ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی چیست؟
تفاوت اصلی ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی در نحوه انتقال نیرو از اهرم های ترمز روی فرمان به کالیپرهای ترمز در نزدیکی توپی ها است. ترمزهای دیسکی مکانیکی از کابل فولادی استفاده می کنند. ترمزهای دیسکی هیدرولیک از شلنگ ترمز پر از روغن استفاده می کنند.
هنگامی که یک اهرم ترمز دیسکی هیدرولیک را فشار می دهید، پیستون مایع ترمز را از سیلندر اصلی، که در بدنه اهرم است، به داخل شلنگ ترمز فشار میدهد. شلنگ ترمز آب بندی شده و از قبل پر از روغن است. این باعث ایجاد فشار در خط می شود و پیستون را در کالیپرهای ترمز فشرده می کند که لنت های ترمز را به روتورها فشار می دهد. این امکان پذیر است، زیرا مایعات فشرده نمی شوند. این همان فناوری است که در ماشین یا موتور سیکلت با ترمز دیسکی پیدا می کنید.
از طرف دیگر، ترمزهای دیسکی مکانیکی مانند ترمزهای طوقه با کابل فولادی فعال می شوند. هنگامی که اهرم ترمز را می کشید، کابلی را می کشد که تا انتها به کالیپر ترمز می رسد. کابل اهرمی را روی کولیس حرکت می دهد که پیستون را هل می دهد. پیستون، لنت های ترمز را به روتور فشار می دهد تا اصطکاک ایجاد کند و درنهایت دوچرخه را متوقف می کند.
مزایا و معایب ترمز دیسکی هیدرولیک:
| معایب | مزایا |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مزایا و معایب ترمز دیسکی مکانیکی:
| معایب | مزایا |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترمزهای دیسکی هیدرولیک در مقابل مکانیکی
در حالی که هر دو سیستم ترمز، اگر به درستی راه اندازی و نگهداری شوند، دوچرخه را به سرعت و ایمن متوقف می کنند اما نقاط قوت و ضعف خود را دارند. در این بخش، ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی را با هم مقایسه می کنیم.
قدرت توقف
ترمزهای دیسکی هیدرولیک، قدرت توقف بیشتری نسبت به ترمزهای دیسکی مکانیکی دارند. زیرا، آنها کارآمدتر هستند و هنگامی که اهرم ترمز را فشار می دهید، هیدرولیک نیروی اولیه ای را که به سیستم وارد می کنید، چند برابر می کند. به عبارت دیگر، سیستم ترمز هیدرولیک نیروی ترمز بیشتری نسبت به نیرویی که به اهرم ترمز وارد می کنید، ایجاد می کند.
روغن ترمز همچنین در حین حرکت در خط، فشرده نمی شود و اصطکاک کمی ایجاد می کند، بنابراین، انرژی بسیار کمی در سیستم از دست می رود. نتیجه یک سیستم ترمز، بسیار قدرتمند است که برای کارکردن آن به تلاش کمی نیاز دارد.
در این بین ترمزهای دیسکی مکانیکی، کارایی کمتری دارند زیرا نیروی کمتری آن را از اهرم ترمز به کالیپر می رساند. دلیل آن این است که مقداری انرژی در سیستم از بین می رود. وقتی اهرم را می کشید، مقداری از نیرویی که اعمال می کنید برای غلبه بر اصطکاک ایجاد شده، توسط کابلی که از داخل محفظه عبور می کند استفاده می شود. زمانی که کابل کشیده یا فشرده می شود، مقداری انرژی از دست می رود. به این دلایل، لنت های ترمز نمی توانند به سختی روتورها را فشار دهند تا اصطکاک زیادی ایجاد کنند. شما نمی توانید به اندازه کافی قدرت توقف ایجاد کنید. بنابراین فاصله توقف شما کمی طولانی تر خواهد شد.
تعمیر و نگهداری ترمز
ترمزهای دیسکی هیدرولیک به تعمیر و نگهداری بسیار کمتری نسبت به ترمزهای مکانیکی نیاز دارند. زیرا، پس از راه اندازی، آنها فقط کار می کنند. دلیل اصلی این است که کابلی وجود ندارد که کشیده شود و نیاز به تنظیم داشته باشد. تنها تعمیر و نگهداری منظمی که باید انجام دهید، این است که لنت های ترمز را درصورت فرسودگی تعویض کنید. یکی دیگر از دلایلی که ترمزهای دیسکی هیدرولیک به نگهداری کمتری نیاز دارند، این است که سیستم کاملاً آب بندی شده است. این بدان معنی است که خطوط ترمز نمی توانند با ماسه، گرد و غبار، گل، خاک و سایر زباله ها آلوده شوند. شلنگ های ترمز هیدرولیک، تحت فشار هستند و دربرابر هوا و آب مقاوم هستند.
همچنین چیزی برای زنگ زدگی یا خوردگی وجود ندارد. به همین دلیل، برای آفرود سواری و دوچرخه سواری در کوهستان ایده آل هستند. ترمزهای دیسک هیدرولیک خود تنظیم هستند. لنت ها خود را نسبت به روتورها تراز می کنند و با فرسودگی لنت ها تنظیم می شوند. هیچ کابلی وجود ندارد که کشیده شود و نیاز به تنظیم یا کشش مجدد داشته باشد. هیچ تنظیم کننده وجود ندارد که بتوان با آن سر و کار داشت. به همین دلیل، لنت ها به مراتب کمتر روی روتور ساییده می شوند.
تخلیه ترمزهای هیدرولیکی
شما باید ترمزهای دیسکی هیدرولیک را به صورت دوره ای تخلیه کنید. تخلیه ترمزها به معنای تعویض روغن ترمز است. یک دوچرخه سوار معمولی، باید هر 2 تا 3 سال یک بار روغن ترمر را تعویض کند و یک مسابقه دهنده ممکن است مجبور باشد سالانه روغن ترمز را تعویض کند تا ترمزها در اوج عملکرد کار کنند. اینکه هر چند وقت یکبار نیاز به تخلیه ترمز دارید، به نوع روغن ترمزی که در ترمزهای شما استفاده شده (روغن معدنی یا روغن ترمز DOT) و مسافتی که سوار می‌شوید، بستگی دارد. همچنین، در صورتی که ترمزها به دلایلی باز شده یا نشتی داشته باشند، باید آن را تخلیه کنید. اگر این اتفاق بیفتد، حباب های هوا می توانند وارد سیستم شوند و نیروی ترمز را کاهش دهند.
تنظیم ترمزهای مکانیکی
ترمزهای دیسکی مکانیکی نسبت به هیدرولیک، نیاز به تعمیر و نگهداری مکرر دارند. با سایش لنت ها و کشیده شدن کابل ها، ترمزها از حالت تنظیم خارج می شوند. آنها بسیار حساس هستند. برای اینکه آنها به درستی کار کنند، باید هر چند صد کیلومتر ، تنظیمات جزئی را انجام دهید. تنظیم ترمزهای دیسکی مکانیکی، کمی خسته کننده است. محفظه کابل نیز می تواند به مرور آلوده شود. شن و ماسه، خاک و گرد و غبار می توانند وارد محفظه کابل شوند. این امر در هنگام دوچرخه سواری در کوهستان یا خارج از جاده رایج است. زباله های داخل محفظه اصطکاک روی کابل را افزایش می دهد و راندمان ترمز را کاهش می دهد و شما نمی توانید اهرم را با شدت بکشید. زیرا مقداری از نیروی شما به سمت غلبه بر اصطکاک می رود. آلودگی، همچنین می تواند باعث گیرکردن کابل و عدم حرکت نرم آن شود.
هنگامی که اهرم ترمز را رها می کنید، در صورتی که گرد و غبار در کنار کابل گیر کرده باشد، ممکن است ترمزها فوراً از هم جدا نشوند. اگر محفظه خیس شود، کابل نیز ممکن است زنگ بزند. این باعث افزایش اصطکاک می شود و از حرکت روان کابل جلوگیری می کند. اگر کابل های شما زنگ زده است، بهتر است آنها را تعویض کنید.
مدولاسیون و دقت نیروی ترمز
ترمزهای دیسکی هیدرولیک، به شما کنترل بیشتری بر نیروی ترمز می دهد. زیرا ترمزها نیاز بسیار کمی برای اعمال فشار دارند و شما می توانید به آرامی اهرم را فشار دهید و دقیقاً همان مقدار نیروی ترمز مورد نیاز برای موقعیت را اعمال کنید. ترمزها آنقدر حساس هستند که می توانید با انگشت کوچک خود آنها را کنترل کنید. این به شما امکان می دهد بدون قفل کردن چرخ ها سریعتر متوقف شوید. هنگامی که اهرم را رها می کنید، ترمز تقریباً بلافاصله متوقف می شود. از آنجایی که ترمزهای دیسکی مکانیکی به شما نیاز دارند که از نیروی بیشتری برای کشیدن اهرم ترمز استفاده کنید، کنترل نیروی ترمز دشوارتر است. وقتی به شدت فشار می دهید، نمی توانید دست خود را با دقت حرکت دهید. اگر مراقب نباشید، امکان دارد چرخ ها را قفل شوند. همچنین می توانید سرعت بیشتری نسبت به آنچه می خواستید کاهش دهید، که ناکارآمد است.
وزن
ترمزهای دیسکی هیدرولیک، وزن کمتری نسبت به ترمزهای دیسکی مکانیکی دارند. کولیس ها سبک تر هستند. زیرا قطعات متحرک کمتری دارند. اگر دوچرخه سواری هستید که هر جزء را قبل از نصب آن وزن می کند، احتمالا ترمزهای دیسکی هیدرولیک را ترجیح می دهید. با این حال، تفاوت وزن بسیار کم است و برای اکثر دوچرخه سواران مهم نیست. تفاوت احتمالا کمتر از 200 گرم است.
یکنواختی عملکرد و ثبات ترمز
ترمزهای دیسکی هیدرولیک، عملکرد نرم تر و سازگارتر را ارائه می دهند. وقتی اهرم ترمز را فشار می‌دهید، همیشه یکدست به نظر می‌رسد. زیرا چیزی در سیستم وجود ندارد که بتواند گیر کند. روغن ترمز در حال حرکت، اصطکاک بسیار کمی ایجاد می کند. از آنجا که سیستم مهر و موم شده است، آلوده نمی شود و باعث می شود که نیروی ترمز به طور باورنکردنی ثابت و قابل پیش بینی باشد. هر بار که اهرم ترمز را بکشید، همان نتیجه را می گیرید.
از طرف دیگر، ترمزهای دیسکی مکانیکی، هنگامی که کابل ها از داخل محفظه عبور می کنند، اصطکاک ایجاد می کنند. آنها همچنین می توانند گیر کنند . به خصوص اگر کابل شروع به زنگ زدن کند یا محفظه آن با خاک یا زباله آلوده شود. برای غلبه بر این مقاومت ممکن است مجبور باشید بیش از حد انتظار نیروی خود را اعمال کنید. با این اوصاف، یک ترمز دیسکی مکانیکی تمیز و به خوبی تنظیم شده بسیار نرم و یکنواخت عمل می کند. برای اینکه آنها بهترین عملکرد را داشته باشند کمی نیاز به قدرت بیشتری دارید.
در دسترس بودن قطعات
قطعات یدکی ترمز دیسکی مکانیکی، بسیار ساده تر از قطعات ترمز دیسکی هیدرولیک هستند. دلیل آن این است که ترمزهای دیسکی مکانیکی از کابل ها و اهرم های مشابه ترمزهای رینگ استفاده می کنند. اینها رایج ترین قطعاتی هستند که نیاز به تعویض دارند. اهرم ها و کابل ها تقریباً در هر دوچرخه فروشی در جهان موجود است. شما می توانید قطعات را در مناطق دور افتاده پیدا کنید. در دسترس بودن قطعات دلیلی است که بیشتر گردشگران دوچرخه ترمزهای دیسکی مکانیکی را به ترمزهای هیدرولیکی ترجیح می دهند.
یافتن قطعات ترمز دیسکی هیدرولیک کمی سخت تر است. اگر در مناطق دورافتاده دوچرخه سواری می کنید، پیدا کردن اهرم های جایگزین، کالیپرها، خطوط ترمز، روغن ترمز یا ابزارهای مورد نیاز برای نگهداری آنها دشوار یا غیرممکن خواهد بود. البته ترمزهای دیسکی هیدرولیک کیلومترها بدون مشکل کار می کنند. اگر در مناطق توسعه یافته سفر می کنید، تنها وسیله یدکی که نیاز دارید لنت ترمز است.
سرویس و تعمیر ترمز در لحظه
ترمزهای دیسکی مکانیکی، برای سرویس آسان تر هستند. شما می توانید آنها را با ابزار اولیه و فقط چند قطعه یدکی نگهداری و تعمیر کنید. تنها چیزی که نیاز دارید، کابل های جدید و چند آچار آلن است که احتمالاً همراه با چند ابزار شما ارائه می شود. اگر یکی از کابل‌های ترمز شما آسیب دید یا شروع به ساییدگی کرد، می‌توانید به راحتی آن را تعویض کرده و دوباره به دوچرخه سواری برگردید. اگر با مشکل ناشناخته ای مواجه شدید، می توانید یک کالیپر ترمز دیسکی مکانیکی را به طور کامل جدا کنید تا آن را تشخیص دهید و در صورت داشتن دانش، اقدام به تعمیر کنید.
از سوی دیگر، ترمزهای دیسکی هیدرولیک برای تعمیر و نگهداری نیاز به ابزار و دانش تخصصی دارند. به عنوان مثال، اگر یک تصادف شلنگ ترمز را قطع کند یا یک مهر و موم از بین برود که باعث شود تمام روغن ترمز شما بیرون بریزد، ترمزهای دیسکی هیدرولیک شما بی استفاده می شوند. شما نمی توانید آنها را با یک کیت ابزار اولیه تعمیر کنید. حمل همه ابزارهای لازم و روغن ترمز برای انجام تعمیرات اساسی در حالی که در حال دوچرخه سواری هستید، عملی نخواهد بود.
اگر ترمزهای هیدرولیک شما در حین رکاب زدن به طور فاجعه‌باری از کار بیفتند، فقط باید یک روز برای آن زمان بگذارید و به خانه بروید تا تعمیرات لازم را انجام دهید. این یکی از دلایلی است که بسیاری از گردشگران دوچرخه و دوچرخه سواران از ترمزهای دیسکی هیدرولیک اجتناب می کنند.
کاهش قدرت و خرابی ترمز دیسکی
هر دو ترمز دیسکی مکانیکی و هیدرولیک در صورت ایجاد گرمای بیش از حد در سیستم، باعث از بین رفتن قدرت ترمز می شوند. این در فرودهای طولانی شیب دار معمول است. اصطکاک بین لنت ترمز و روتور باعث ایجاد گرما می شود. هنگامی که لنت ها بیش از حد گرم می شوند، اصطکاک کاهش می یابد و قدرت ترمز را از دست می دهید. این می تواند با ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی اتفاق بیفتد. از بین رفتن ترمز در دوچرخه های جاده ای رایج تر است. زیرا آنها معمولاً روتورهای کوچکتری دارند که گرما را به سرعت دفع نمی کنند. دوچرخه سواران جاده نیز تمایل دارند تندتر حرکت کنند. همچنین سرعت های بالا به نیروی ترمز بیشتری برای کاهش سرعت نیاز دارند. توریست های دوچرخه سواری که بار سنگینی را حمل می کنند نیز ممکن است دچار از بین رفتن ترمز شوند.
اگر احساس می کنید که ترمزهای دوچرخه شما از بین رفته است، بهترین راه حل این است که آن را متوقف کنید تا خنک شوند. پس از خنک شدن ترمزها، قدرت توقف بازیابی می شود و دوباره به خوبی کار می کنند. همچنین به روتورها دست نزنید. زیرا آنقدر داغ می شوند که به راحتی دست شما را بسوزانند. اگر به طور مرتب ترمز دوچرخه شما از بین می رود، یکی از راه حل ها نصب روتورهای بزرگتر است. اینها گرما را سریعتر از دست میدهند. گرمای بیش از حد می تواند باعث شود که ترمزهای دیسکی هیدرولیک در صورت گرم شدن بیش از حد روغن ترمز به طور کامل کار نکنند. وقتی مایع به اندازه کافی داغ شد، شروع به جوشیدن می کند. این جوش ناشی از تجمع گرما از اصطکاک ایجاد شده توسط مالش لنت ترمز روی روتورها است.
سرعت
ترمزهای دیسکی هیدرولیک، به شما امکان می دهد تندتر حرکت کنید. این امکان پذیر است زیرا آنها به شما اجازه می دهند سریعتر متوقف شوید. قبل از رفتن به پیچ می توانید مدت بیشتری صبر کنید تا ترمزگیری را شروع کنید. به عنوان مثال، به جای شروع ترمز 15 متر قبل از پیچ، شاید بتوانید 10 متر جلوتر شروع به ترمزگیری کنید. این به شما اجازه می دهد تا سرعت متوسط بالاتری را حفظ کنید. این برای سواری رقابتی مهم است. با ترمزهای دیسکی مکانیکی، باید کمی زودتر شروع به ترمزگیری کنید، زیرا ترمزها نمی توانند به این سرعت شما را متوقف کنند. این کمی سرعت متوسط شما را کاهش می دهد. برای اکثر سوارکاران، تفاوت در سرعت ناچیز است.
راحتی دست
ترمزهای دیسکی هیدرولیک برای دست‌ها آسان‌تر هستند، زیرا نیروی بسیار کمی برای اعمال و تعدیل می‌گیرند. آنها آنقدر حساس هستند که می توان با یک انگشت ترمز کرد. این به شما این امکان را می دهد که یک فرود چند کیلومتری از گردنه شیب دار کوهستانی را بدون خسته شدن دست خود انجام دهید. همچنین برای انواع خاصی از دوچرخه سواری کوهستانی که باید به شدت و مکرر ترمز کنید عالی است. دست شما در اثر ترمز گرفتن دچار گرفتگی یا بی حسی نمی شود.
ترمزهای دیسکی مکانیکی، برای دست‌ها سخت‌تر هستند، زیرا استفاده از آن به نیروی بسیار بیشتری نیاز دارد. دلیل آن هم این است که سیستم مزیت مکانیکی زیادی ارائه نمی دهد. شما واقعاً باید اهرم ها را با تمام انگشتان خود فشار دهید تا ترمزها را به شدت فشار دهید. در طول یک فرود طولانی و شیب دار، این می تواند بسیار خسته کننده باشد.
قیمت
ترمزهای دیسکی مکانیکی، ارزان تر هستند. ست های ارزان قیمت، شامل روتورها، کولیس ها، کابل ها، اهرم ها و همه چیزهایی است که برای نصب آنها نیاز دارید. مجموعه ترمزهای دیسکی مکانیکی متوسط به بالا تقریباً با نیمی از هزینه های ترمزهای دیسکی هیدرولیک قابل مقایسه است. نگهداری ترمزهای دیسکی مکانیکی نیز هزینه کمتری دارد. با کمی دانش و چند ابزار اولیه، می توانید تمام تعمیرات لازم را به تنهایی انجام دهید و نیازی به حضور در یک فروشگاه دوچرخه گران قیمت نیست.
ترمزهای دیسکی هیدرولیک کمی گران تر هستند. تعمیر و نگهداری ترمزهای دیسکی هیدرولیک نیز گران تر است. وقتی زمان تخلیه ترمزها و تعویض روغن آن است، به ابزارهایی نیاز خواهید داشت. شما همچنین به روغن ترمز نیاز خواهید داشت. اگر می خواهید به تعمیرکاری پول دهید تا روغن ترمزهای شما را تخلیه کند، باز برای قطعات و کار هزینه خواهد داشت. البته، شما فقط باید هر یا دو سال یکبار ترمزها را تخلیه کنید و وقتی ابزار را در اختیار داشته باشید، اگر خودتان کار را انجام دهید، هزینه آن بسیار کمتر است.
هزینه تعویض لنت ترمز در هر دو نوع ترمز یکسان است. لنت ها دقیقاً همینطور هستند. هر دو سیستم نیز از روتورهای ترمز یکسانی استفاده می کنند.
تکنولوژی و کیفیت ترمز دیسکی
ترمزهای دیسکی هیدرولیک پیشرفته تر و از نظر فناوری پیشرفته تر در نظر گرفته می شوند. این روزها همه دوچرخه های کوهستانی میان رده و سطح بالا از آن ها استفاده می کنند. ترمزهای هیدرولیک سالهاست که استاندارد در دوچرخه سواری کوهستانی رقابتی بوده است. اگر از آن دسته سوارانی هستید که مسابقه می دهید یا به سادگی دوست دارید از جدیدترین و بالاترین تکنولوژی استفاده کنید، ترمزهای دیسکی هیدرولیک یک انتخاب عالی هستند.
از طرف دیگر، ترمزهای دیسکی مکانیکی اغلب در انتهای پایینی در نظر گرفته می شوند. این روزها، بسیاری از دوچرخه های ارزان قیمت به جای ترمزهای طوقه از آنها استفاده می کنند. ترمزهای دیسکی مکانیکی پایین رده بهتر از ترمزهای رینگ کار نمی کنند. البته همه ترمزهای دیسکی مکانیکی بد نیستند. برخی از مدل های بالا وجود دارند که اگر به درستی تنظیم شوند تقریباً به اندازه هیدرولیک قدرت توقف دارند.
جمع بندی
در نهایت، انتخاب بین ترمز دیسکی هیدرولیک و مکانیکی به نیازها و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد. اگر به دنبال حداکثر قدرت ترمز، عملکرد نرم و کنترل دقیق هستید، ترمزهای هیدرولیک انتخابی ایده‌آل خواهند بود. از سوی دیگر، اگر به دنبال گزینه ای ارزان‌تر و با تعمیر و نگهداری آسان‌تر هستید، ترمزهای مکانیکی می‌توانند گزینه مناسبی باشند. با این حال، به خاطر داشته باشید که ترمزهای هیدرولیک، به ویژه در شرایط سخت و مسابقه‌ای، عملکرد بهتری دارند.
در این مقاله، به طور مفصل به مقایسه این دو نوع ترمز پرداختیم و مزایا و معایب هر یک را بررسی کردیم. امیدواریم این اطلاعات به شما در انتخاب بهترین سیستم ترمز برای دوچرخه خود کمک کند.
نکات مهم برای انتخاب:
- بودجه: ترمزهای هیدرولیک معمولاً گران‌تر هستند.
- سطح دوچرخه‌سواری: برای دوچرخه‌سواران حرفه‌ای و مسابقه‌ای، ترمزهای هیدرولیک توصیه می‌شود.
- شرایط آب و هوایی: در شرایط سخت و گل‌آلود، ترمزهای هیدرولیک عملکرد بهتری دارند.
- سهولت تعمیر و نگهداری: ترمزهای مکانیکی به راحتی قابل تعمیر و نگهداری هستند.
فروشگاه دوچرخونه مفتخر است بهترین سیستم های ترمز و قطعات مورد نیاز آن را عرض می کند. برای بررسی بیشتر می توانید به صفحه فروش سیستم ترمز فروشگاه دوچرخونه مراجعه کنید.
منبع:
https://wheretheroadforks.com/hydraulic-vs-mechanical-disc-brakes/
بدون دیدگاه