ترمزهای دیسکی هیدرولیک در مقابل مکانیکی

امروزه، ترمزهای دیسکی تقریباً جایگزین ترمزهای طوقه در تمام دسته های دوچرخه سواری شده اند. در اوایل دهه 2000، آنها در دوچرخه سواری کوهستان بکار برده شدند. آخرین نگهدارنده ها دوچرخه سواران جاده بودند. از زمانی که UCI اجازه ترمزهای دیسکی را در مسابقات جاده ای حرفه ای در سال 2018 آغاز کرد، این ترمزها رایج تر شده اند. وقتی صحبت از ترمزهای دیسکی می شود، دو سیستم برای انتخاب دارید. این مقاله، مزایا و معایب ترمزهای دیسکی هیدرولیک در مقابل مکانیکی را تشریح می کند. پس در ادامه با ما همراه باشید.

ترمزهای دیسکی چیست و چه تفاوتی با ترمزهای طوقه دارند؟

همه ترمزهای دوچرخه با فشار دادن لنت های ترمز روی سطحی روی چرخ کار می کنند تا اصطکاک ایجاد کنند و سرعت دوچرخه را کاهش دهند. تفاوت اصلی ترمزهای دیسکی و طوقه در محل ایجاد اصطکاک است. به طور خلاصه، ترمزهای طوقه نیروی ترمز را مستقیماً به طرف های صاف طوقه اعمال می کنند اما ترمزهای دیسکی نیروی ترمز را به روتورها اعمال می کنند که به توپی ها متصل می شوند.

 

روتورهای ترمز دیسکی هیدرولیک و مکانیکی به توپی دوچرخه می پیچند و با چرخ ها می چرخند. لنت‌های ترمز در کالیپرهای ترمز قرار می‌گیرند که روی دوشاخ و رام عقب در نزدیکی محورها نصب می‌شوند. هنگام چرخش، روتور بین لنت ها می چرخد. کالیپرها مکانیزمی را در خود جای داده اند که هنگام فشار دادن اهرم های ترمز، لنت های ترمز را با یک پیستون به روتورها فشار می دهد. اصطکاک بین لنت ها و روتورها باعث کاهش سرعت دوچرخه می شود.

ترمزهای طوقه دوچرخه را با اعمال نیروی ترمز مستقیم به کناره های دایره دوچرخه با لنت ترمز متوقف می کنند. لنت های ترمز کالیپرهای ترمز را وصل می کنند که به بالای دوشاخ سوار می شوند و صندلی می ماند. کالیپرها بازوهایی دارند که به دور تایرهای دوچرخه می رسند. لنت ها به انتهای بازوها متصل می شوند و چرخ بین آنها می چرخد. بازوهای ترمز می چرخند تا وقتی اهرم های ترمز را فشار می دهید، لنت ها دایره را فشار دهند. این باعث ایجاد اصطکاک برای کاهش سرعت دوچرخه می شود.

تفاوت بین ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی چیست؟

تفاوت اصلی ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی در نحوه انتقال نیرو از اهرم های ترمز روی فرمان به کالیپرهای ترمز در نزدیکی توپی ها است. ترمزهای دیسکی مکانیکی از کابل فولادی استفاده می کنند. ترمزهای دیسکی هیدرولیک از شلنگ ترمز پر از روغن استفاده می کنند.

هنگامی که یک اهرم ترمز دیسکی هیدرولیک را فشار می دهید، پیستون مایع ترمز را از سیلندر اصلی، که در بدنه اهرم است، به داخل شلنگ ترمز فشار میدهد. شلنگ ترمز آب بندی شده و از قبل پر از روغن است. این باعث ایجاد فشار در خط می شود و پیستون را در کالیپرهای ترمز فشرده می کند که لنت های ترمز را به روتورها فشار می دهد. این امکان پذیر است، زیرا مایعات فشرده نمی شوند. این همان فناوری است که در ماشین یا موتور سیکلت با ترمز دیسکی پیدا می کنید.

از طرف دیگر، ترمزهای دیسکی مکانیکی مانند ترمزهای طوقه با کابل فولادی فعال می شوند. هنگامی که اهرم ترمز را می کشید، کابلی را می کشد که تا انتها به کالیپر ترمز می رسد. کابل اهرمی را روی کولیس حرکت می دهد که پیستون را هل می دهد. پیستون، لنت های ترمز را به روتور فشار می دهد تا اصطکاک ایجاد کند و درنهایت دوچرخه را متوقف می کند.

مزایا و معایب ترمز دیسکی هیدرولیک:

معایب	مزایا
بسیار گران	قدرت توقف بیشتر و کارآمدتر
ارائه خدمات برای این نوع ترمز بسیار سخت است. زیرا، ابزار تخصصی مورد نیاز است.	تعمیر و نگهداری و تنظیم کمتر به دلیل اینکه ترمزها خود به خود تنظیم می شوند.
قطعات یدکی در مناطق دور افتاده و برخی از کشورهای در حال توسعه به سختی یافت می شود.	سیستم مهر و موم شده است که آلاینده ها را خارج می کند. این بدان معنی است که نیاز به تمیز کردن کمتری دارد.
نگهداری از آن دشوارتر است. زیرا مجبور هستید گهگاهی شلنگ های ترمز را تخلیه کنید.	عملکرد نرم تر. زیرا اصطکاک کمتری در سیستم وجود دارد.
	مدولاسیون بهتر ترمز و کنترل نیروی ترمز
	سبک تر
	سازگارتر
	استفاده از آن برای دوچرخه سوار آسان‌تر است، زیرا به نیروی کمتری برای کار کردن نیاز دارند.
	سریع تر دوچرخه را متوقف می کند.
	از نظر فناوری پیشرفته تر و عمر طولانی تر

 

مزایا و معایب ترمز دیسکی مکانیکی:

معایب	مزایا
قدرت توقف و کارایی کمتر	ارزان تر
با کشش کابل ها، به تنظیمات بیشتر نیاز دارند	تعمیر و نگهداری آسان تر است زیرا ساده تر هستند.
تعدیل نیروی ترمز سخت تر است.	یافتن قطعات جایگزین در سرتاسر جهان آسان تر است. زیرا از کابل ها و اهرم های مشابه ترمزهای طوقه استفاده می کنند.
اصطکاک در روکش سیم ترمز باعث می شود که دوچرخه سواران احساس نرمی کمتری در کارکردن و ثبات کمتری داشته باشند.	شما می توانید به راحتی با ابزارهای اولیه به آنها سرویس دهی کنید.
نیاز به تمیزکاری بیشتری دارند. زیرا خطوط ترمز ممکن است با خاک یا زباله سریع تر آلوده شوند.
سنگین تر
آهسته تر
استفاده از آن ها دشوارتر است، زیرا ترمز کردن به نیروی بیشتری نیاز دارد.
هنگامی که از تنظیم خارج می شوند، لنت ها بیشتر ساییده می شوند.
آنها پایین تر در نظر گرفته می شوند و از نظر فناوری کمتر پیشرفته هستند.

 

ترمزهای دیسکی هیدرولیک در مقابل مکانیکی

در حالی که هر دو سیستم ترمز، اگر به درستی راه اندازی و نگهداری شوند، دوچرخه را به سرعت و ایمن متوقف می کنند اما نقاط قوت و ضعف خود را دارند. در این بخش، ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی را با هم مقایسه می کنیم.

1. قدرت توقف

ترمزهای دیسکی هیدرولیک، قدرت توقف بیشتری نسبت به ترمزهای دیسکی مکانیکی دارند. زیرا، آنها کارآمدتر هستند و هنگامی که اهرم ترمز را فشار می دهید، هیدرولیک نیروی اولیه ای را که به سیستم وارد می کنید، چند برابر می کند. به عبارت دیگر، سیستم ترمز هیدرولیک نیروی ترمز بیشتری نسبت به نیرویی که به اهرم ترمز وارد می کنید، ایجاد می کند.

روغن ترمز همچنین در حین حرکت در خط، فشرده نمی شود و اصطکاک کمی ایجاد می کند، بنابراین، انرژی بسیار کمی در سیستم از دست می رود. نتیجه یک سیستم ترمز، بسیار قدرتمند است که برای کارکردن آن به تلاش کمی نیاز دارد.

در این بین ترمزهای دیسکی مکانیکی، کارایی کمتری دارند زیرا نیروی کمتری آن را از اهرم ترمز به کالیپر می رساند. دلیل آن این است که مقداری انرژی در سیستم از بین می رود. وقتی اهرم را می کشید، مقداری از نیرویی که اعمال می کنید برای غلبه بر اصطکاک ایجاد شده، توسط کابلی که از داخل محفظه عبور می کند استفاده می شود. زمانی که کابل کشیده یا فشرده می شود، مقداری انرژی از دست می رود. به این دلایل، لنت های ترمز نمی توانند به سختی روتورها را فشار دهند تا اصطکاک زیادی ایجاد کنند. شما نمی توانید به اندازه کافی قدرت توقف ایجاد کنید. بنابراین فاصله توقف شما کمی طولانی تر خواهد شد.

2. تعمیر و نگهداری ترمز

ترمزهای دیسکی هیدرولیک به تعمیر و نگهداری بسیار کمتری نسبت به ترمزهای مکانیکی نیاز دارند. زیرا، پس از راه اندازی، آنها فقط کار می کنند. دلیل اصلی این است که کابلی وجود ندارد که کشیده شود و نیاز به تنظیم داشته باشد. تنها تعمیر و نگهداری منظمی که باید انجام دهید، این است که لنت های ترمز را درصورت فرسودگی تعویض کنید. یکی دیگر از دلایلی که ترمزهای دیسکی هیدرولیک به نگهداری کمتری نیاز دارند، این است که سیستم کاملاً آب بندی شده است. این بدان معنی است که خطوط ترمز نمی توانند با ماسه، گرد و غبار، گل، خاک و سایر زباله ها آلوده شوند. شلنگ های ترمز هیدرولیک، تحت فشار هستند و دربرابر هوا و آب مقاوم هستند. همچنین چیزی برای زنگ زدگی یا خوردگی وجود ندارد. به همین دلیل، برای آفرود سواری و دوچرخه سواری در کوهستان ایده آل هستند. ترمزهای دیسک هیدرولیک خود تنظیم هستند. لنت ها خود را نسبت به روتورها تراز می کنند و با فرسودگی لنت ها تنظیم می شوند. هیچ کابلی وجود ندارد که کشیده شود و نیاز به تنظیم یا کشش مجدد داشته باشد. هیچ تنظیم کننده وجود ندارد که بتوان با آن سر و کار داشت. به همین دلیل، لنت ها به مراتب کمتر روی روتور ساییده می شوند.

شما باید ترمزهای دیسکی هیدرولیک را به صورت دوره ای تخلیه کنید. تخلیه ترمزها به معنای تعویض روغن ترمز است. یک دوچرخه سوار معمولی، باید هر 2 تا 3 سال یک بار روغن ترمر را تعویض کند و یک مسابقه‌ دهنده ممکن است مجبور باشد سالانه روغن ترمز را تعویض کند تا ترمزها در اوج عملکرد کار کنند. اینکه هر چند وقت یک‌بار نیاز به تخلیه ترمز دارید، به نوع روغن ترمزی که در ترمزهای شما استفاده شده (روغن معدنی یا روغن ترمز DOT) و مسافتی که سوار می‌شوید، بستگی دارد. همچنین، در صورتی که ترمزها به دلایلی باز شده یا نشتی داشته باشند، باید آن را تخلیه کنید. اگر این اتفاق بیفتد، حباب های هوا می توانند وارد سیستم شوند و نیروی ترمز را کاهش دهند.

ترمزهای دیسکی مکانیکی نسبت به هیدرولیک، نیاز به تعمیر و نگهداری مکرر دارند. با سایش لنت ها و کشیده شدن کابل ها، ترمزها از حالت تنظیم خارج می شوند. آنها بسیار حساس هستند. برای اینکه آنها به درستی کار کنند، باید هر چند صد کیلومتر ، تنظیمات جزئی را انجام دهید. تنظیم ترمزهای دیسکی مکانیکی، کمی خسته کننده می شود. محفظه کابل نیز می تواند به مرور آلوده شود. شن و ماسه، خاک و گرد و غبار می توانند وارد محفظه کابل شوند. این امر در هنگام دوچرخه سواری در کوهستان یا خارج از جاده رایج است. زباله های داخل محفظه اصطکاک روی کابل را افزایش می دهد و راندمان ترمز را کاهش می دهد و شما نمی توانید اهرم را با شدت بکشید. زیرا مقداری از نیروی شما به سمت غلبه بر اصطکاک می رود. آلودگی، همچنین می تواند باعث گیرکردن کابل و عدم حرکت نرم آن شود.

هنگامی که اهرم ترمز را رها می کنید، در صورتی که گرد و غبار در کنار کابل گیر کرده باشد، ممکن است ترمزها فوراً از هم جدا نشوند. اگر محفظه خیس شود، کابل نیز ممکن است زنگ بزند. این باعث افزایش اصطکاک می شود و از حرکت روان کابل جلوگیری می کند. اگر کابل های شما زنگ زده است، بهتر است آنها را تعویض کنید. یک نکته مثبت این است که تعمیر و نگهداری مورد نیاز برای کارکردن ترمزهای دیسکی مکانیکی، بسیار ساده است. می توانید به راحتی کابل ها را با ابزارهای اولیه مانند چند آچار آلن تنظیم و جایگزین کنید.

3. مدولاسیون و دقت نیروی ترمز

ترمزهای دیسکی هیدرولیک، به شما کنترل بیشتری بر نیروی ترمز می دهد. این امکان پذیر است. زیرا ترمزها نیاز بسیار کمی برای اعمال فشار دارند و شما می توانید به آرامی اهرم را فشار دهید و دقیقاً همان مقدار نیروی ترمز مورد نیاز برای موقعیت را اعمال کنید. ترمزها آنقدر حساس هستند که می توانید با انگشت کوچک خود آنها را کنترل کنید. این به شما امکان می دهد بدون قفل کردن چرخ ها سریعتر متوقف شوید. هنگامی که اهرم را رها می کنید، ترمز تقریباً بلافاصله متوقف می شود. از آنجایی که ترمزهای دیسکی مکانیکی به شما نیاز دارند که از نیروی بیشتری برای کشیدن اهرم ترمز استفاده کنید، کنترل نیروی ترمز دشوارتر است. وقتی به شدت فشار می دهید، نمی توانید دست خود را با دقت حرکت دهید. اگر مراقب نباشید، می توانید چرخ ها را قفل کنید. همچنین می توانید سرعت بیشتری نسبت به آنچه می خواستید کاهش دهید، که ناکارآمد است.

4. وزن

ترمزهای دیسکی هیدرولیک، وزن کمتری نسبت به ترمزهای دیسکی مکانیکی دارند. کولیس ها سبک تر هستند. زیرا قطعات متحرک کمتری دارند. اگر دوچرخه سواری هستید که هر جزء را قبل از نصب آن وزن می کند، احتمالا ترمزهای دیسکی هیدرولیک را ترجیح می دهید. با این حال، تفاوت وزن بسیار کم است و برای اکثر دوچرخه سواران مهم نیست. تفاوت احتمالا کمتر از 200 گرم است.

5. یکنواختی عملکرد و ثبات ترمز

ترمزهای دیسکی هیدرولیک، عملکرد نرم تر و سازگارتر را ارائه می دهند. وقتی اهرم ترمز را فشار می‌دهید، همیشه یکدست به نظر می‌رسد. زیرا چیزی در سیستم وجود ندارد که بتواند گیر کند. روغن ترمز در حال حرکت، اصطکاک بسیار کمی ایجاد می کند. از آنجا که سیستم مهر و موم شده است، آلوده نمی شود و باعث می شود که نیروی ترمز به طور باورنکردنی ثابت و قابل پیش بینی باشد. هر بار که اهرم ترمز را بکشید، همان نتیجه را می گیرید.

از طرف دیگر، ترمزهای دیسکی مکانیکی، هنگامی که کابل ها از داخل محفظه عبور می کنند، اصطکاک ایجاد می کنند. آنها همچنین می توانند گیر کنند . به خصوص اگر کابل شروع به زنگ زدن کند یا محفظه آن با خاک یا زباله آلوده شود. این باعث ایجاد مقاومت می شود که می تواند ترمزها را کمی صاف تر کند. برای غلبه بر این مقاومت ممکن است مجبور باشید بیش از حد انتظار نیروی خود را اعمال کنید. این باعث می شود ترمزها کمی ثابت تر شوند.
با این اوصاف، یک ترمز دیسکی مکانیکی تمیز و به خوبی تنظیم شده بسیار نرم و یکنواخت عمل می کند. برای اینکه آنها بهترین عملکرد را داشته باشند کمی نیاز به قدرت بیشتری دارید.

6. در دسترس بودن قطعات

قطعات یدکی ترمز دیسکی مکانیکی، بسیار ساده تر از قطعات ترمز دیسکی هیدرولیک هستند. دلیل آن این است که ترمزهای دیسکی مکانیکی از کابل ها و اهرم های مشابه ترمزهای رینگ استفاده می کنند. اینها رایج ترین قطعاتی هستند که نیاز به تعویض دارند. اهرم ها و کابل ها تقریباً در هر دوچرخه فروشی در جهان موجود است. شما می توانید قطعات را در مناطق دور افتاده و کشورهای در حال توسعه پیدا کنید. در دسترس بودن قطعات دلیلی است که بیشتر گردشگران دوچرخه ترمزهای دیسکی مکانیکی را به ترمزهای هیدرولیکی ترجیح می دهند. حتی دوچرخه های سایکلی رده بالا هنوز از ترمزهای دیسکی مکانیکی استفاده می کنند.

یافتن قطعات ترمز دیسکی هیدرولیک کمی سخت تر است. اگر در کشورهای در حال توسعه یا مناطق دورافتاده سوار می شوید، پیدا کردن اهرم های جایگزین، کالیپرها، خطوط ترمز، روغن ترمز یا ابزارهای مورد نیاز برای نگهداری آنها دشوار یا غیرممکن خواهد بود. اگر در حین سفر از قاهره به کیپ تاون نیاز به تعمیر دارید، ممکن است مجبور شوید قطعات را به صورت آنلاین سفارش دهید و منتظر ارسال باشید یا به نزدیکترین شهر و پایتخت سفر کنید تا یک فروشگاه دوچرخه گران قیمت پیدا کنید. برخی از کشورها حتی قطعات ترمز دیسکی هیدرولیک را وارد نمی کنند. در این صورت، ممکن است مجبور شوید برای خرید آنچه نیاز دارید به خانه پرواز کنید. البته ترمزهای دیسکی هیدرولیک مایل ها بدون مشکل کار می کنند. اگر در جهان توسعه یافته سفر می کنید، تنها وسیله یدکی که نیاز دارید لنت ترمز است. اگر در مکانی بسیار دورافتاده سفر می کنید، ممکن است بخواهید از ترمزهای دیسکی با هم اجتناب کنید و به جای آن از ترمزهای رینگ استفاده کنید. روتورها، لنت ها و کالیپرهای ترمز دیسکی به طور گسترده در برخی از نقاط جهان در دسترس نیستند.

7. سرویس و تعمیر ترمز در لحظه

ترمزهای دیسکی مکانیکی، برای سرویس دهی آسان تر هستند. شما می توانید آنها را با ابزار اولیه و فقط چند قطعه یدکی نگهداری و تعمیر کنید. تنها چیزی که نیاز دارید، کابل های جدید و چند آچار آلن است که احتمالاً همراه با چند ابزار شما ارائه می شود. اگر یکی از کابل‌های ترمز شما آسیب دید یا شروع به ساییدگی کرد، می‌توانید به راحتی آن را تعویض کرده و دوباره به دوچرخه سواری برگردید. اگر با مشکل ناشناخته ای مواجه شدید، می توانید یک کالیپر ترمز دیسکی مکانیکی را به طور کامل جدا کنید تا آن را تشخیص دهید و در صورت داشتن دانش، اقدام به تعمیر کنید.

از سوی دیگر، ترمزهای دیسکی هیدرولیک برای تعمیر و نگهداری نیاز به ابزار و دانش تخصصی دارند. اگر مشکلی پیش بیاید، این امر باعث می‌شود که خدمات در این زمینه سخت‌تر شود. به عنوان مثال، اگر یک تصادف شلنگ ترمز را قطع کند یا یک مهر و موم از بین برود که باعث شود تمام روغن ترمز شما بیرون بریزد، ترمزهای دیسکی هیدرولیک شما بی استفاده می شوند. شما نمی توانید آنها را با یک کیت ابزار اولیه تعمیر کنید. حمل همه ابزارهای لازم و روغن ترمز برای انجام تعمیرات اساسی در حالی که در حال دوچرخه سواری هستید، عملی نخواهد بود. اگر ترمزهای هیدرولیک شما در حین رانندگی به طور فاجعه‌باری از کار بیفتند، فقط باید یک روز برای آن زمان بگذارید و به خانه بروید تا تعمیرات لازم را انجام دهید. این یکی از دلایلی است که بسیاری از گردشگران دوچرخه و دوچرخه سواران از ترمزهای دیسکی هیدرولیک اجتناب می کنند.

8. محو شدن و خرابی ترمز دیسکی

از بین رفتن ترمز کاهش قدرت توقف است. هر دو ترمز دیسکی مکانیکی و هیدرولیک در صورت ایجاد گرمای بیش از حد در سیستم، باعث از بین رفتن ترمز می شوند. این در فرودهای طولانی شیب دار معمول است. اصطکاک بین لنت ترمز و روتور باعث ایجاد گرما می شود. هنگامی که لنت ها بیش از حد گرم می شوند، اصطکاک کاهش می یابد و قدرت ترمز را از دست می دهید. این می تواند با ترمزهای دیسکی هیدرولیک و مکانیکی اتفاق بیفتد. از بین رفتن ترمز در دوچرخه های جاده ای رایج تر است. زیرا آنها معمولاً روتورهای کوچکتری دارند که گرما را به سرعت دفع نمی کنند. دوچرخه سواران جاده نیز تمایل دارند تندتر حرکت کنند. همچنین سرعت های بالا به نیروی ترمز بیشتری برای کاهش سرعت نیاز دارند. توریست های دوچرخه سواری که بار سنگینی را حمل می کنند نیز ممکن است دچار از بین رفتن ترمز شوند. به هر حال، برای کاهش سرعت یک دوچرخه تورینگ با وزن 130 کیلوگرم ، نیروی ترمز زیادی لازم است.

اگر احساس می کنید که ترمزهای دوچرخه شما از بین رفته است، بهترین راه حل این است که آن را متوقف کنید تا خنک شوند. پس از خنک شدن ترمزها، قدرت توقف بازیابی می شود و دوباره به خوبی کار می کنند. این امر در مورد ترمزهای هیدرولیک و مکانیکی صدق می کند. همچنین به روتورها دست نزنید. زیرا آنقدر داغ می شوند که به راحتی دست شما را بسوزاند. اگر به طور مرتب ترمز دوچرخه شما از بین می رود، یکی از راه حل ها نصب روتورهای بزرگتر است. اینها گرما را سریعتر از دست میدهند. می توانید قبل از شروع به محو شدن ترمز از آنها استفاده کنید. گرمای بیش از حد می تواند باعث شود که ترمزهای دیسکی هیدرولیک در صورت گرم شدن بیش از حد روغن ترمز به طور کامل کار نکنند. وقتی مایع به اندازه کافی داغ شد، شروع به جوشیدن می کند. این جوش ناشی از تجمع گرما از اصطکاک ایجاد شده توسط مالش لنت ترمز روی روتورها است.

در حالی که شما به طور فعال ترمز می کنید، فشار در سیستم ترمز هیدرولیک مانع از جوشیدن مایع می شود. دلیل آن این است که نقطه جوش یک مایع زمانی که تحت فشار بیشتری باشد بالاتر است. هنگامی که اهرم ترمز را رها می کنید و فشار روی مایع را کاهش می دهید، بلافاصله شروع به جوشیدن می کند. در این مرحله ترمزها از کار می افتند. شما متوجه خواهید شد که چه زمانی روغن ترمز شما در حال جوشیدن است، زیرا اهرم ترمز تا انتها به سمت داخل حرکت می کند و هنگامی که آن را فشار می دهید نیروی توقفی ایجاد نمی کند. اگر این اتفاق زمانی بیفتد که در میانه فرود هستید، ممکن است دچار مشکل شوید.

این مشکل ممکن است پس از توقف نیز رخ دهد. کولیس و روتور گرم می مانند. زیرا هیچ هوایی روی آنها جریان ندارد. این گرما به مایع ترمز تابیده می شود و باعث جوشیدن آن می شود و در نتیجه ترمز ندارد. اگر در اواسط فرود توقف کردید، باید ترمزهای خود را قبل از ادامه بررسی کنید تا مطمئن شوید که کار می کنند. بهترین راه برای جلوگیری از جوشیدن روغن ترمز، نصب روتورهای بزرگتر است که می توانند گرما را سریعتر دفع کنند. در هنگام فرودهای طولانی مدت، باید بطور دوره ای توقف کنید تا روتورها، کالیپرها و روغن ترمز خنک شوند. برخی از کالیپرهای ترمز دیسکی هیدرولیک دارای پره هایی هستند که به خنک شدن آنها کمک می کند. اینها درست مانند باله های موتورهای هوا خنک کار می کنند.

9. سرعت

ترمزهای دیسکی هیدرولیک، به شما امکان می دهد تندتر حرکت کنید. این امکان پذیر است زیرا آنها به شما اجازه می دهند سریعتر متوقف شوید. قبل از رفتن به پیچ می توانید مدت بیشتری صبر کنید تا ترمزگیری را شروع کنید. به عنوان مثال، به جای شروع ترمز 15 متر قبل از پیچ، شاید بتوانید 10 متر جلوتر شروع به ترمزگیری کنید. این به شما اجازه می دهد تا سرعت متوسط بالاتری را حفظ کنید. این برای سواری رقابتی مهم است. با ترمزهای دیسکی مکانیکی، باید کمی زودتر شروع به ترمزگیری کنید، زیرا ترمزها نمی توانند به این سرعت شما را متوقف کنند. این کمی سرعت متوسط شما را کاهش می دهد. برای اکثر سوارکاران، تفاوت در سرعت ناچیز است.

10. راحتی دست

ترمزهای دیسکی هیدرولیک برای دست‌ها آسان‌تر هستند، زیرا نیروی بسیار کمی برای اعمال و تعدیل می‌گیرند. آنها آنقدر حساس هستند که می توان با یک انگشت ترمز کرد. این به شما این امکان را می دهد که یک فرود چند کیلومتری از گردنه شیب دار کوهستانی را بدون خسته شدن دست خود انجام دهید. همچنین برای انواع خاصی از دوچرخه سواری کوهستانی که باید به شدت و مکرر ترمز کنید عالی است. دست شما در اثر ترمز گرفتن دچار گرفتگی یا بی حسی نمی شود.

ترمزهای دیسکی مکانیکی، برای دست‌ها سخت‌تر هستند، زیرا استفاده از آن به نیروی بسیار بیشتری نیاز دارد. دلیل آن هم این است که سیستم مزیت مکانیکی زیادی ارائه نمی دهد. شما واقعاً باید اهرم ها را با تمام انگشتان خود فشار دهید تا ترمزها را به شدت فشار دهید. در طول یک فرود طولانی و شیب دار، این می تواند بسیار خسته کننده باشد. هنگامی که دستان شما خسته می شوند، نمی توانید ترمز خود را نیز تعدیل کنید.

11. قیمت گذاری

ترمزهای دیسکی مکانیکی، ارزان تر هستند. ست های ارزان قیمت، کمتر از 100.000 تومان شروع می شوند. این شامل روتورها، کولیس ها، کابل ها، اهرم ها و همه چیزهایی است که برای نصب آنها نیاز دارید. مجموعه ترمزهای دیسکی مکانیکی متوسط ​به ​بالا حدود 750.000 تومان قیمت دارند. این تقریباً با نیمی از هزینه های ترمزهای دیسکی هیدرولیک قابل مقایسه است. نگهداری ترمزهای دیسکی مکانیکی نیز هزینه کمتری دارد. هزینه کابل فقط چند هزار تومان است. با کمی دانش و چند ابزار اولیه، می توانید تمام تعمیرات لازم را به تنهایی انجام دهید و نیازی به بازدید از یک فروشگاه دوچرخه گران قیمت نیست.

ترمزهای دیسکی هیدرولیک کمی گران تر هستند. مدل های پایین تر برای مجموعه ای از کالیپرهای جلو و عقب، اهرم ها و شیلنگ ها حدود 1.500.000 تومان شروع می شود. قیمت ترمزهای دیسکی هیدرولیک متوسط ​​بیش از 2.500.000 تومان برای یک مجموعه است. آنها معمولاً به صورت قابل نصب و استفاده فروخته می‌شوند. تعمیر و نگهداری ترمزهای دیسکی هیدرولیک نیز گران تر است. وقتی زمان تخلیه ترمزها و تعویض روغن آن است، به ابزارهایی نیاز خواهید داشت. شما همچنین به روغن ترمز نیاز خواهید داشت. اینها 400 ، 500  هزارتومان برای شما هزینه خواهند داشت. اگر می خواهید به مغازه ای پول دهید تا روغن ترمزهای شما را تخلیه کند، باز برای قطعات و کار هزینه خواهد داشت. البته، شما فقط باید هر یا دو سال یکبار ترمزها را تخلیه کنید و وقتی ابزار را در اختیار داشته باشید، اگر خودتان کار را انجام دهید، هزینه آن بسیار کمتر است.

هزینه تعویض لنت ترمز در هر دو نوع ترمز یکسان است. لنت ها دقیقاً همینطور هستند. هر دو سیستم نیز از روتورهای ترمز یکسانی استفاده می کنند.

12. تکنولوژی و کیفیت ترمز دیسکی

ترمزهای دیسکی هیدرولیک پیشرفته تر و از نظر فناوری پیشرفته تر در نظر گرفته می شوند. این روزها همه دوچرخه های کوهستانی میان رده و سطح بالا از آن ها استفاده می کنند. از زمانی که UCI در سال 2018 اجازه ترمزهای دیسکی را در پیلوتون حرفه ای آغاز کرد، بسیاری از تیم ها این تغییر را انجام دادند. به همین دلیل، تولیدکنندگان بیشتری ترمزهای دیسکی هیدرولیک سازگار با جاده را آزاد می کنند. ترمزهای هیدرولیک سالهاست که استاندارد در دوچرخه سواری کوهستانی رقابتی بوده است. از آنجایی که این ترمزها در مسابقات اتومبیلرانی استفاده می شوند، تحقیقات و توسعه بیشتری برای طراحی ترمزهای دیسکی هیدرولیک انجام می شود. تکنولوژی پیشرفته تر است. اگر از آن دسته سوارانی هستید که مسابقه می دهید یا به سادگی دوست دارید از جدیدترین و بالاترین تکنولوژی استفاده کنید، ترمزهای دیسکی هیدرولیک یک انتخاب عالی هستند.

از طرف دیگر، ترمزهای دیسکی مکانیکی اغلب در انتهای پایینی در نظر گرفته می شوند. این روزها، بسیاری از دوچرخه های ارزان قیمت و دوچرخه های فروشگاهی به جای ترمزهای طوقه از آنها استفاده می کنند. سازندگان این کار را انجام می دهند تا دوچرخه را بالاتر از آنچه هست جلوه دهد. ترمزهای دیسکی مکانیکی پایین رده بهتر از ترمزهای رینگ کار نمی کنند. البته همه ترمزهای دیسکی مکانیکی بد نیستند. برخی از مدل های بالا وجود دارند که اگر به درستی تنظیم شوند تقریباً به اندازه هیدرولیک قدرت توقف دارند.

 

 

منبع:

https://wheretheroadforks.com/hydraulic-vs-mechanical-disc-brakes/