در قسمت قبل در مقاله “بررسی مزایا و معایب دوشاخ کویل در مقابل دوشاخ هوا (1)“، مزایا و معایب استفاده از دوشاخ هوا را مورد بررسی قرار دادیم. سپس، در این مقاله، به بررسی ویزگی های دوشاخ کویل و مزایا و معایب آن خواهیم پرداخت. پس در ادامه با ما همراه باشید.
مزایای دوشاخ کویل
1. حساس تر به برجستگی های کوچک
دوشاخ های کویل، مهر و موم کمتری نسبت به دوشاخ هوا دارند. زیرا، مهر و موم های موجود به مرور شل می شوند. ازطرفی، شوک دهنده، نیازی به هواگیری ندارد. همچنین، اصطکاک کمتری در سیستم وجود دارد. زیرا تعداد کمی از قطعات متحرک به یکدیگر ساییده می شوند. این بدان معنی است که دوشاخ های کویل اصطکاک یا چسبندگی کمتری دارند. به عبارت دیگر، نیروی ضربه مورد نیاز برای حرکت دوشاخ های کویل کمتر است. این اجازه می دهد تا حساسیت بیشتری به ضربه های کوچک داشته باشید. دوشاخ های کویل می توانند برآمدگی هایی را جذب کنند که دوشاخ های هوا حتی به آن ها واکنش نشان نمی دهند. دوشاخ های کویل نیز در هنگام برخورد با دست انداز کمی سریعتر واکنش نشان می دهند. علاوه بر این، این حساسیت دوشاخ های کویل به damper ها اجازه می دهد تا کار خود را بهتر انجام دهند. همه این ها به دوچرخه، حس دوچرخه سواری نرم تر و انعطاف پذیرتری را می دهد.
2. دوشاخ های کویل به تعمیر و نگهداری کمتری نیاز دارند.
اکثر دوچرخه سواران باید هر 6 تا 9 ماه یکبار دوشاخ های کویل خود را تعمیر کنند. برای مقایسه، دوشاخ هوا برای یک دوچرخه سوار مبتدی هر 3 تا 6 ماه یکبار نیاز به تعمیر و نگهداری دارد. دلیل اصلی این امر که دوشاخ های کویل به تعمیر و نگهداری کمتر نیاز دارند این است که آب بندی کمتری دارند. این امر باعث می شود که این مدل دوشاخ نسبت به کثیفی، گرد و غبار و سایر آلاینده هایی که باعث سایش و یا آسیب می شوند، کمتر حساس شود. از آنجایی که مهر و موم کمتری وجود دارد، دوشاخ های کویل نیز هنگام کار اصطکاک کمتری ایجاد می کنند. این بدان معنی است که دوشاخ های کویل آنقدر گرم نمی شوند. در نتیجه، اجزای آن به سرعت فرسوده نمی شوند. به این دلایل، دوشاخ های کویل فواصل نگهداری طولانی تری نسبت به دوشاخ های هوا دارند.
وقتی زمان سرویس دوشاخ ها فرا می رسد، قطعات کمتری برای تمیز کردن یا تعویض وجود دارد. برای اینکه دوشاخ کویل خود را روان و کارآمد نگه دارید، اکثر سازندگان دوچرخه توصیه می کنند که هر 100 تا 200 ساعت دوچرخه سواری، دوشاخ را بازسازی کنید که برای اکثر دوچرخه سواران، هر 12 تا 18 ماه یکبار است و شامل تعویض تمام مهر و موم و روغن و بازرسی damper ها و فنرها است. شما باید بازسازی را توسط یک متخصص انجام دهید. هر 50 تا 100 ساعت دوچرخه سواری یا یک بار بازسازی کامل، باید دوشاخ را پایین بیاورید. این شامل تعویض حلقه های فوم، درزگیرهای گرد و غبار و پر کردن روغن است. پس از هر دوچرخه سواری، باید دوشاخ های دوچرخه خود را پاک کنید تا تمیز نگه داشته شوند. تمیز نگه داشتن پایه ها، بسیار مهم است تا خراشیده نشوند.
3. دوشاخ های کویل کشش بهتری را ارائه می دهند.
دوشاخ های کویل، نسبت دوشاخ هوا حساس تر هستند. زیرا در هنگام کار اصطکاک کمتری ایجاد می کند و به چرخ جلو اجازه می دهد تا زمین را در حین دوچرخه سواری به طور مداوم طی کند. منحنی سرعت فنر کویل ها نیز باعث می شود که سیستم تعلیق کمی درگیر باشد. این امر به ویژه در هنگام سوار شدن به مسیرهای ناهموار یا بخش های سنگی به خوبی عمل کند. این ویژگی ها به بهبود کشش کمک می کند. همچنین می توانید کمی سخت تر ترمز کنید. کشش اضافی باعث می شود دوچرخه احساس ثبات بیشتری داشته باشد و این باعث اعتماد به نفس می شود و به شما امکان می دهد سریعتر حرکت کنید. دوشاخ های کویل برای مسیرهای دوچرخه سواری با سطوح ناهموار مانند شن یا ماسه عالی هستند.
4. دوچرخه سواری راحت و بدون دردسر
دوشاخ های کویل، حساسیت بالایی دارند که دوشاخ های هوا ممکن است به آن واکنش نشان ندهند. همچنین هنگام سوار شدن بر روی یک سطح ناهموار، لرزش کمتری را احساس خواهید کرد. این به لطف حساسیت بالای دوشاخ کویل امکان پذیر است. این باعث می شود که دوچرخه سواری راحت تر شود. همچنین، دست های شما به این سرعت خسته نمی شوند زیرا ارتعاشات کمتری وجود دارد. سرعت فنر دوشاخ های کویل نیز باعث می شود دوچرخه به شیوه ای کنترل شده تر حرکت می کند. این امکان پذیر است زیرا اصطکاک کمتری در سیستم وجود دارد. سیستم میرایی می تواند کار بهتری انجام دهد. در نتیجه، دوشاخ های کویل کمی کمتر حساس می شوند. کسانی که درد مفاصل یا کمردرد دارند از کیفیت دوچرخه سواری نرم و راحت تر با دوشاخ های کویل استقبال خواهند کرد.
5. قابلیت سریعتر حرکت کردن دوچرخه
بیشتر دوچرخه سواران با دوشاخ کویل، کمی سریعتر از دوشاخ هوا دوچرخه سواری می کنند. دلیل اصلی حساسیت بالای آن است و به چرخ جلو اجازه می دهد تا خطوط زمین را بهتر طی کند و کشش را بهبود می بخشد. این به نوبه خود باعث می شود تا ترمز بهتری انجام دهید. با دوشاخ کویل، می توانید بدون اینکه چرخ جلوی شما شکسته شود، محکم تر ترمز کنید. دوشاخ های کویل نیز دوچرخه سواری را کمی راحت تر می کنند و شما بهتر آن را کنترل می کنید. ممکن است بتوانید با دوشاخ هوا کمی دقیق تر دوچرخه را هدایت کنید. بسیاری از دوچرخه سواران به این دلایل، دوشاخ های کویل را ترجیح می دهند. ممکن است بتوانید با جابجایی از دوشاخ هوا به دوشاخه کویل، 1 تا 2 ثانیه از یک سراشیبی متوسط را کاهش دهید. یک استثنا ممکن است مسیرهایی با افت و پرش زیاد باشد. نرخ فنر خطی به این معنی است که دوشاخ کویل گاهی اوقات پشتیبانی کافی را ارائه نمی دهند. ممکن است مجبور شوید با سرعت کمتری به برخی از موانع برخورد کنید یا در خطر سقوط قرار بگیرید.
6. بیشتر از محدوده تعلیق قابل استفاده است.
نرخ فنر خطی دوشاخ کویل به شما امکان می دهد تا از کل محدوده تعلیق استفاده کنید. این مسئله امکان پذیر است زیرا نیروی مورد نیاز برای فشرده سازی سیستم تعلیق که در سراسر محدوده ثابت می ماند. افزایش نمی یابد. هنگامی که می توانید از کل محدوده استفاده کنید، سیستم تعلیق می تواند کار بهتری برای جذب ضربه های بزرگ در حین مسیر انجام دهد.
7. عملکرد بهتر ترمز
سیستم خطی فنر دوشاخ های کویل، پشتیبانی بهتری را در میانه ضربه از دوچرخه فراهم می کند. وقتی ترمز شما سخت است، دوچرخه نمی تواند زیاد پرش داشته باشد. درنهایت به شما این امکان را می دهد تا ترمز بیشتری بگیرید. همچنین لازم نیست در هنگام ترمزهای شدید نگران عبور باشید. به عنوان یک مزیت اضافه، می توانید از میرایی تراکم کمتری استفاده کنید. برای مقایسه، دوشاخ های هوا می توانند در ابتدا و در اواسط ضربه، بسیار نرم به نظر برسند و باعث شیرجه رفتن دوچرخه در هنگام ترمزگیری شدید شوند.
8. دوشاخ های کویل بادوام تر، قابل اعتمادتر و طولانی تر هستند.
دوشاخ های کویل، دارای قطعات متحرک کمتری هستند که ممکن است خراب شوند. به عنوان مثال در داخل آن آب بندی کمتری وجود دارد و دریچه هوا اصلا وجود ندارد. این بدان معنی است که قطعات کمتری وجود دارد که می تواند آلوده شود. همچنین، اتاقک هوا نیز وجود ندارد. درنهایت، لازم نیست نگران نشت هوا باشید. کویل ها همیشه کار می کنند و نیز بهتر از دوشاخ هوا با ضربه مقابله می کنند. اگر تعمیر و نگهداری را آن طور که باید انجام نمی‌دهید، معمولاً می‌توانید با یک دوشاخ کویل از آن دور شوید. آنها می توانند بدون شکستن ادامه دهند. اگر قصد دارید در خارج از جاده و در کوهستان دوچرخه سواری کنید، دوشاخ کویل ممکن است انتخاب مطمئن تری نسبت به دوشاخ هوا باشد و کمتر احتمال دارد که شما را سرگردان بگذارد.
9. دوشاخ های کویل در مقایسه با دوشاخ هوا بسیار به صرفه تر هستند.
دوشاخ های کویل در ابتدا کمی گران تر از دوشاخ های هوا هستند. آنها معمولاً در طول عمر خود هزینه کمتری دارند. زیرا به تعمیر و نگهداری کمتری نیاز دارند. به عنوان مثال، اگر دوچرخه خود را برای 10 سال نگه دارید، ممکن است فقط 20 بار نیاز به سرویس دوشاخ دوچرخه نیاز داشته باشید اما ممکن است لازم باشد در همان دوره 10 ساله، 30 بار یک دوشاخ هوا را سرویس کنید. فاصله نگهداری طولانی تر ممکن است 100 دلار در سال در طول عمر دوشاخ صرفه جویی کند. درنهایت در مقایسه با دوشاخ هوا بسیار به صرفه تر هستند. یک سرویس کامل دوشاخ، حدود 150 دلار هزینه دارد. یک سرویس اولیه حدودا 50 دلار هزینه دارد. هرچه کمتر مجبور به انجام تعمیر و نگهداری باشید، پول بیشتری پس انداز خواهید کرد. البته، همواره باید از آن نگهداری کنید یا اگر زودتر فرسوده شد، زودتر برای تعمیر آن اقدام کنید.
یکی از هزینه های اضافی که ممکن است برای دوشاخ های کویل خرج کنید، خرید کویل های مختلف است. اگر می خواهید نرخ فنر دوشاخ خود را تغییر دهید، باید یک پک جدید بخرید. مجموعه ای از کویل ها که معمولاً بسته به جنس آن ها، حدودا 30 تا 100 دلار قیمت دارد. قیمت کویل های تیتانیوم بیشتر از فولاد است. اگر از نوع تنظیم دوشاخ های خود راضی هستید، هرگز نگران تعویض دوشاخ کویل نخواهید بود. آنها تقریباً برای همیشه دوام می آورند.
معایب دوشاخ کویل
1. دوشاخ های کویل را کمتر می توان تنظیم کرد.
برای تغییر نرخ فنر دوشاخ کویل دوچرخه، باید کویل ها را با مدل های سفت تر یا نرم تر را جایگزین کنید. کویل ها معمولاً با افزایش 5 یا 10 پوند در هر اینچ فروخته می شوند. ممکن است فقط 3 یا 4 مدل کویل وجود داشته باشد که با دوشاخ شما سازگار باشد. گاهی اوقات نرخ فنر ایده آل شما در دوشاخ کویل می تواند بین دو اندازه قرار گیرد و شما نمی توانید نرخ فنر مورد نظر خود را دقیقاً مانند یک دوشاخ هوا شماره گیری کنید. اگر یک دوچرخه کوهستان جدید با دوشاخ کویل خریداری می کنید، ممکن است مجبور شوید دوشاخ را از همان ابتدا تعویض کنید. اکثر دوچرخه‌های کوهستانی با کویل‌هایی به فروش می‌رسند که سفتی ایده‌آل برای دوچرخه سواران با وزن متوسط حدود 160 تا 180 پوند را دارند. . ممکن است بخواهید هنگام خرید دوچرخه جدید به این موضوع توجه کنید.
همچنین، شما نمی توانید پیشرفت دوشاخ های کویل را تنظیم کنید. آنها به صورت خطی عمل می کنند. شما می توانید با تنظیم پیش بارگذاری، افتادگی را به خوبی تنظیم کنید. بیشتر دوشاخ های کویل به شما امکان تنظیم میرایی را می دهند. گاهی اوقات شما فقط می توانید میرایی برگشتی را تنظیم کنید. مدل های بالاتر به شما امکان می دهند میرایی تراکم را نیز تنظیم کنید.
2. دوشاخ های کویل، به سختی تنظیم می شوند.
برای تغییر نرخ فنر دوشاخ کویل، باید کویل ها را تعویض کنید. این شامل جدا کردن دوشاخ است. این یک کار بسیار بزرگ است که به برخی ابزارها و دانش مکانیکی نیاز دارد و بدان معنی است که شما نمی توانید به راحتی نرخ فنر را با شرایط مختلف مسیر یا وزن سوار تنظیم کنید. اگر در مسیر ناهموار دوچرخه سواری می کنید، باید از تنظیمات فعلی خود استفاده کنید یا برای تعویض کویل‌ها وقت بگذارید. در صورت افزایش یا کاهش وزن، باید کویل های جدید بخرید و آنها را تعویض کنید. شما نمی توانید قبل از هر دوچرخه سواری نرخ فنر خود را تنظیم کنید یا به راحتی مانند یک دوشاخ هوا تنظیمات را در حین حرکت در مسیر انجام دهید.
3. دوشاخ های کویل تنظیم توالی ندارند.
فنرهای فلزی به صورت خطی عمل می کنند. به عبارت دیگر، نیروی مورد نیاز برای فشرده سازی کویل به طور مداوم در طول محدوده حرکت افزایش می یابد. هیچ تنظیمی برای پیشرفت وجود ندارد. ساخت کویل های پیشرونده با استفاده از دو فنر مجزا با سختی های مختلف امکان پذیر است. هنگامی که فنر نرم تر به پایان می رسد، فنر محکم تر به طور موثر نرخ فنر را افزایش می دهد. این نوع کویل‌های پیشرونده، برای موتورسیکلت‌ها در دسترس هستند اما من از هیچ گزینه‌ی تجاری کویل، دوشاخ پیشرونده برای دوچرخه‌های کوهستان اطلاعی ندارم.
4. دوشاخ های کویل در برابر خروجی های پایین مقاومت کمتری دارند.
خروجی های پایین زمانی اتفاق می افتد که کویل شما به طور کامل فشرده شود. دوشاخ های کویل راحت تر پایین می آیند. نیروی مورد نیاز برای فشرده سازی سیستم تعلیق به طور مداوم در طول محدوده حرکت افزایش می یابد. به همین دلیل، کل نیروی مورد نیاز برای فشرده سازی کامل یک دوشاخ کویل کمتر از کل نیروی لازم برای فشرده سازی کامل یک دوشاخ هوا است. به عبارت دیگر، پایین آوردن دوشاخ کویل در هنگام ضربه سخت یا هنگام فرود از یک پرش یا سقوط بزرگ آسان تر است. این به این صورت است که هر دو دوشاخ برای یک وزن دوچرخه سوار تنظیم شده باشند. وقتی صدای تپش را می شنوید و سیستم تعلیق دوشاخ شما از حرکت باز می ایستد و متوجه می شوید که به ته رسیده اید.
بیشتر دوشاخ ها، دارای سپرهایی برای جلوگیری از آسیب در هنگام بیرون آمدن سخت هستند. این یک حلقه لاستیکی است که از تماس فلز با فلز در هنگام فشرده شدن کامل فنر جلوگیری می کند. اگر خیلی سخت یا بیش از یک بار در هر دوچرخه سواری ته می‌کشید، احتمالاً کویل های دوشاخ شما برای وزن بدن و نوع دوچرخه سواری به اندازه کافی سفت نیستند. در این صورت، باید کویل های خود را با مدل های سفت تر جایگزین کنید تا سرعت فنر افزایش یابد. خروجی های سخت یا مکرر از پایین می تواند محافظ پایین را فرسوده کند و در نهایت می تواند به دوشاخ خود آسیب برساند.
5. دوشاخ های کویل سنگین تر هستند.
به طور متوسط، یک دوشاخ کویل 300-500 گرم (حدود 10-18 اونس) بیشتر از یک دوشاخ هوای قابل مقایسه است. یک دوشاخ کویل سبک وزنی حدود 2100 گرم (4.6 پوند) دارد. در حالی که یک دوشاخ هوای سبک وزن حدود 1600 گرم (3.5 پوند) دارد. دوشاخ های کویل وزن بیشتری دارند. زیرا کویل های فلزی سنگین، برای ایجاد مقاومت استفاده می کنند در حالی که دوشاخ های هوا از هوای بدون وزن برای ایجاد مقاومت استفاده می کنند. تفاوت وزن به سرعت فنر کویل ها نیز بستگی دارد. به طور معمول، کویل هایی با نرخ فنر بالاتر وزن بیشتری دارند.
وزن سنگین‌تر دوشاخ کویل باعث می‌شود فرمان کمی کندتر و کمتر پاسخگو باشد. همچنین جدا کردن چرخ جلو از روی زمین سخت تر است. وزن اضافه شده همچنین بالا رفتن و شتاب گیری دوچرخه را کمی سخت تر می کند. برای جابجایی جرم بیشتر به اطراف انرژی بیشتری نیاز است. با نصب فنرهای سبک تر می توانید وزن یک چنگال کویل را کاهش دهید. به عنوان مثال، کویل های تیتانیوم کمی سبک تر از فولاد هستند. البته قیمتشون هم بیشتر هست.
6. دوشاخ های کویل کمتر تطبیق پذیر هستند.
از آنجایی که تنظیم آنها بسیار سخت تر است، نمی توانید به راحتی دوشاخ کویل خود را برای هر سواری بهینه کنید. همچنین نمی توانید به راحتی دوشاخ را برای انواع مختلف دوچرخه سواری کوهستان تنظیم کنید. این باعث می‌شود دوچرخه‌های دارای دوشاخ های کویل کمی کمتر تطبیق‌پذیر باشند.
به عنوان مثال، شاید بخواهید از همان دوچرخه برای دوچرخه سواری استفاده کنید. شاید تمایل داشته باشید، دوشاخ های محکم تری برای تحمل وزن اضافی وسایل خود در هنگام دوچرخه سواری داشته باشید. برای بهینه‌سازی دوچرخه برای انواع مختلف دوچرخه‌سواری باید مجموعه‌های مختلفی از کویل ها را با نرخ‌های فنر متفاوت خریداری کنید، دوشاخ را از هم جدا کرده و آنها را تعویض کنید. اکثر دوچرخه سواران نمی خواهند به طور منظم با این موضوع زحمت بکشند. عملی نیست به همین دلیل، نمی توانید به راحتی از یک دوچرخه برای چندین نوع دوچرخه سواری استفاده کنید. مطمئناً نمی خواهید برای هر دوچرخه سواری از این مسیر عبور کنید. با یک دوشاخ هوا، می توانید به راحتی سرعت فنر یا پیشرفت را با یک پمپ شوک دهنده تنظیم کنید. حتی می توانید تنظیمات را در اواسط دوچرخه سواری انجام دهید.
7. ویژگی های سواری تخت
دوشاخ های کویل دوچرخه را روی زمین نگه می دارند. آنها یک دوچرخه سواری نرم و شیک را ارائه می دهند. برای برخی از دوچرخه سواران، این باعث می شود که مسیر کمی خسته کننده و مسطح شود. زیرا، هنگام فرود از یک سقوط یا پرش، دوشاخ های کویل ممکن است فاقد پشتیبانی باشند. برخی از دوچرخه سواران ویژگی های دوچرخه سواری صاف و پایدار را دوست دارند. برخی دیگر ویژگی های دوچرخه سواری پر جنب و جوش تر و پر جنب و جوش تر دوشاخ هوا را ترجیح می دهند.
8. دوشاخ های کویل باعث ایجاد سروصدا می شوند
این امکان وجود دارد که کویل فلزی در حین فشرده سازی به دیواره داخلی بدنه دوشاخ برخورد کند. وقتی این اتفاق می‌افتد، صدایی از آن ها می‌شنوید. اگر فنر پیش بار کافی نداشته باشد، می تواند به پایه دوشاخ برخورد کند و صدایی ایجاد کند. درزگیرهای فرسوده، می توانند باعث ایجاد صدا در وشاخ شوند. اگر دوشاخ کویل شما به درستی نگهداری و تنظیم شده باشد، باید بی سر و صدا کار کند.
9. انتخاب دوشاخ و دوچرخه کمتر
اگر وارد یک دوچرخه فروشی شوید، متوجه می‌شوید که این روزها تعداد کمی از دوچرخه‌ها با دوشاخ های کویل عرضه می‌شوند. اگر به خرید یک دوشاخ کویل جدید برای نصب روی دوچرخه فعلی خود می روید، متوجه خواهید شد که گزینه ها تا حدودی محدود هستند. بیشتر دوشاخ ها دارای فنرهای بادی هستند. این به آرامی در حال تغییر است. دوچرخه سواران، متوجه سواری نرم تر، حساسیت و کشش برتر هستند. برخی دوباره به دوشاخ های کویل روی می آورند.
نکته ای در مورد ویژگی های دوچرخه سواری با دوشاخ کویل و دوشاخ هوا
دوشاخ کویل و هوا هر کدام حس کمی متفاوت به دوچرخه هنگام دوچرخه سواری می دهند. آنها ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند. هیچ کدام لزوما بهتر از دیگری نیست. انتخاب، بیشتر به ترجیحات شخصی و نوع دوچرخه سواری در کوهستان بستگی دارد. اما درحالت کلی، دوشاخ های کویل، کمی بیشتر روی زمین ثابت قرار بگیرند و چرخ خیلی به اطراف نمی چرخد. این به لطف حساسیت کوچک دوشاخ های کویل امکان پذیر است. در این صورت، دوچرخه سواری کمی پایدارتر و مسطح تر به نظر می رسد. بسیاری از دوچرخه سواران نیز متوجه می شوند که این مسئله باعث تقویت اعتماد به نفس آن ها می شود. با این حال، ممکن است عده ای به این نتیجه برسند که دوچرخه سواری کمی خسته کننده به نظر می رسد.
از طرف دیگر دوشاخ های هوا دارای ویژگی های دوچرخه سواری بسیار سرزنده می باشد. سرعت پیشرونده فنر دوشاخ هوا، باعث می شود دوچرخه در مواقعی بپرد. برخی از دوچرخه سواران یک دوشاخ پرتحرک را ترجیح می دهند. منحنی نرخ فنر دوشاخ نیز نقش مهمی در نحوه کنترل دوچرخه دارد. منحنی نرخ فنر روشی است که نرخ فنر در طول محدوده حرکت دوشاخ تغییر می کند. به یاد داشته باشید دوشاخ های کویل، عمدتاً خطی هستند. نرخ فنر در طول سفر به طور ثابت افزایش می یابد. از طرف دیگر دوشاخ های هوا پیشروتر هستند. نرخ فنر با سرعت فزاینده ای در سراسر محدوده سفر افزایش می یابد.
دوشاخ های کویل در میانه حرکت بیشتر احساس حمایت می کنند. منظورم این است که دوچرخه در طول یک ضربه بزرگ یا فرود زیاد شیرجه نمی زند. این همچنین باعث می شود دوچرخه در برابر ترمز شیرجه زدن مقاوم تر شود. وقتی شدید ترمز می کنید، دوشاخ، زیاد فشرده نمی شود. اشکال این است که دوشاخ های کویل در پایان مسیر افزایش نمی یابند، بنابراین احتمال خروج از پایین بیشتر است.
دوشاخ های هوا در ابتدای دوچرخه سواری بسیار نرم هستند. وقتی به یک دست انداز با اندازه مناسب برخورد می کنید، ممکن است نیمی از محدوده دوشاخ خود را قبل از افزایش شیب دار بگذرانید. این رفتار به عنوان wallow شناخته می شود. دوچرخه می تواند در هنگام ترمزگیری شدید نیز غلت بزند. حال راه حل این امر افزایش میرایی است اما اشکال این است که این باعث کاهش حساسیت برآمدگی کوچک می شود. همانطور که می بینید، هنگام در نظر گرفتن ویژگی های دوشاخ دوچرخه خود، باید مصالحه هایی انجام دهید.
ایجاد گرما در دوشاخ کویل و هوا
هنگامی که یک دوشاخ به طور مداوم فشرده می شود و دوباره به حالت قبل برمی گردد، اصطکاک در سیستم باعث ایجاد گرما می شود. این اصطکاک هم از کارکردن و هم از مالش مهر و موم به قسمت های متحرک داخل دوشاخ ناشی می شود. به طور کلی، دوشاخ ها به اندازه ای گرم نمی شوند که بر عملکرد آن ها تأثیر بگذارند. از سوی دیگر، کمک فنرهای عقب ممکن است بیش از حد گرم شوند و عملکرد آن کاهش یابد. این بیشتر در شوک دهنده های هوا اتفاق می افتد. هوای تحت فشار همچنین می تواند گرم شده و منبسط شود و نرخ فنر را کمی افزایش دهد. مهر و موم همچنین می تواند کمی گسترش یابد. گرما ممکن است باعث کاهش ویسکوزیته روغن شود و باعث شود که دوچرخه سواری کمی خشن تر شود. خوشبختانه، این یک نگرانی با کویل یا دوشاخ هوا نیست.
دلایل زیادی وجود دارد که دوشاخ ها بیش از حد گرم نمی شوند. اول، نرخ فنر کمتر است بنابراین انرژی کمتری به دمپر می رود. این امکان پذیر است زیرا دوشاخ ها نسبت به کمک فنرهای عقب جابجایی بیشتری دارند. دوشاخ ها نیز حجم بیشتری نسبت به کمک فنرهای عقب دارند. حجم هوا و روغن هر دو بیشتر است. این باعث ایجاد یک منطقه بزرگتر می شود که در آن گرما می تواند پخش شود. در یک مسیر طولانی در سراشیبی، ممکن است مقداری گرما در دوشاخ هوا ایجاد شود، اما نگرانی در مورد آن کافی نیست.
سفر دوشاخ تعلیق
دوشاخ مسافرتی (Fork travel) مسافتی است که دوشاخ شما می تواند فشرده کند. میزان مسیر طی شده، بستگی به نوع دوچرخه سواری کوهستانی دارد. انواع مختلف دوچرخه های کوهستانی که از کمترین دوشاخ تا بیشتر سفرهای دوشاخ سفارش داده شده اند که عبارتند از:
- دوچرخه های کوهستانی کراس کانتری (Cross country mountain bikes): بین 80 تا 100 میلی متر مسیر دوشاخ دارند. این کمترین میزان سفری است که با یک دوچرخه کوهستان مدرن پیدا می کنید. این دوچرخه ها برای دوچرخه سواری در مسیرهای دوچرخه سواری، جاده های سنگ ریزه و برخی مسیرهای تک آسان طراحی شده اند. آنها به خوبی صعود می کنند و به خوبی سوار می شوند.
- دوچرخه‌های تریل (Trail bikes): بیشتر دوچرخه‌های کوهستانی هارددم معمولاً دارای دوشاخه‌ای با حدود 120 تا 140 میلی‌متر مسیر دوشاخه هستند. این دوچرخه ها برای دوچرخه سواری کوهستانی در سراسر جهان طراحی شده اند. آنها می توانند به خوبی بالا و پایین بروند و با انواع موانع به خوبی برخورد کنند. این سفر نیز برای کنترل برخی پرش ها و سقوط های کوچکتر کافی است. این یک میان رده خوب بین دوچرخه های کراس کانتری و کوهستانی سراشیبی است. اگر به تازگی به دوچرخه سواری در کوهستان می پردازید، اینجا مکان خوبی برای شروع است.
- دوچرخه های تمام کوهستان (All-mountain bikes) معمولاً 130-160 میلی متر مسیر دوشاخ دارند. این دوچرخه ها به گونه ای طراحی شده اند که تقریباً هر نوع دوچرخه سواری در کوهستان را مدیریت می کنند. آنها می توانند دویدن در سراشیبی، تک مسیر، مسیرهای دوچرخه سواری، سنگریزه و پرش و سقوط را اداره کنند. آنها به اندازه کافی استقاومت دارند تا بتوانند همه چیز را مدیریت کنند. علاوه بر این، آنها همچنین به گونه ای طراحی شده اند که به اندازه کافی سبک و کارآمد باشند تا بتوانند برخی از مسافت های طولانی را مدیریت کنند.
- دوچرخه‌های کوهستانی Enduro معمولاً 150 تا 180 میلی‌متر مسیر دوشاخ دارند. این سفر بزرگ به مسابقه‌دهنده‌های اندرو اجازه می‌دهد تا به سرعت از تپه‌ها پایین بیایند. دوچرخه‌های اندرو هنوز به اندازه کافی سبک هستند تا از تپه‌ها بالا بروند.
- دوچرخه های کوهستانی در سراشیبی معمولاً بین 180 تا 200 میلی متر مسیر دوشاخه دارند. این دوچرخه ها طوری طراحی شده اند که مسیرهای سراشیبی ناهموار را به سرعت طی کنند. آنها همچنین می توانند سقوط و پرش های بزرگ را تحمل کنند. راندمان رکاب زدن و بالا رفتن اهمیت کمتری دارد.
به طور کلی، برای دوشاخ های مسافرتی کوتاهتر (80-140 میلی متر) هر دو مدل هوا یا کویل به خوبی کار می کنند. برای دوشاخ های مسافرتی طولانی تر (140+ میلی متر)، دوشاخ های کویل ترجیح داده می شوند. این بیشتر به دلیل پشتیبانی اضافی در اواسط سفر و نرمی است که نرخ فنر خطی ارائه می دهد. البته، دوشاخ های هوا یا کویل می توانند برای هر نوع دوچرخه سواری کوهستانی به خوبی کار کنند. اکثر متخصصان این روزها هنوز از دوشاخ هوا استفاده می کنند.
نوع دیگر: دوشاخ های هیبریدی هوا یا کویل
چند شرکت وجود دارند که فنرهای دوشاخ هیبریدی را ارائه می دهند. اینها بیشتر مزایای فنرهای کویل را با معایب بسیار کمی ارائه می دهند. آنها اساساً دوشاخ ها را با فنر هوا می پیچند که در انتهای سفر فعال می شود. ایده این است که فنر هوا مقداری پیشروی را برای کاهش احتمال پایین آمدن فراهم می کند. از نظر عملکرد، چنگال های هیبریدی هوا/کویل ایده آل هستند. اشکال این است که چنگال های هوا / کویل وزن و پیچیدگی را اضافه می کنند. آنها از فنرهای هوا یا سیم پیچ سنگین تر هستند. آنها همچنین دارای تمام مهر و موم های یک چنگال فنر بادی هستند. هزینه هم بالاتره گزینه ها نیز محدودتر هستند.
دوشاخ هوا مناسب چه کسانی است؟
دوشاخ هوا برای کسانی که در زمین‌های مختلف سوار می‌شوند، مانند کراس کانتری و همچنین سوارکاران تریل، ایده‌آل هستند. آنها همچنین برای کسانی که دوچرخه خود را می پرند گزینه خوبی هستند. کسانی که دوست دارند از دوچرخه خود برای چندین نوع سواری استفاده کنند، می توانند از قابلیت تنظیم چنگال هوا نیز بهره مند شوند. قابلیت تنظیم آسان و گسترده به شما این امکان را می دهد که سیستم تعلیق خود را برای سواری در شرایط مختلف مسیر و تحمل وزن های مختلف تنظیم کنید. شما می توانید یک چنگال هوا را تقریباً برای هر موقعیتی بهینه کنید.
برخی از سواران نیز از سرعت فنر پیشرونده دوشاخ هوا لذت می برند. این یک ویژگی خوب برای کسانی است که دوست دارند دوچرخه خود را بپرند، از قطره ها رد شوند و در زمین های غلتشی سوار شوند. دوشاخ های هوا احتمال پایین آمدن را کاهش می دهند و پشتیبانی خوبی در هنگام برخوردهای بزرگ و فرودهای سخت فراهم می کنند. کسانی که سواری پر جنب و جوش تر و پر جنب و جوش تر را ترجیح می دهند از ویژگی های سواری دوشاخ هوا لذت خواهند برد. اگر به وزن دوچرخه خود اهمیت می دهید، از وزن سبک تر دوشاخ های هوا نیز قدردانی خواهید کرد. شما می توانید یک پوند یا بیشتر با رفتن با یک دوشاخ هوا روی یک دوشاخ کویل صرفه جویی کنید. خرید دوشاخ هوا نیز کمی ساده تر است زیرا گزینه های بیشتری در بازار وجود دارد.
چه کسی باید از دوشاخ کویل استفاده کند؟
دوشاخ های کویل برای کسانی که در سراشیبی، اندرو، مسیرهای ناهموار سوار می شوند، یا فقط دوست دارند سریع سوار شوند، ایده آل هستند. حساسیت بالای برآمدگی کوچک، سواری راحت‌تری در مسیرهای ناهموار ایجاد می‌کند. به عنوان یک مزیت اضافه، حساسیت به ضربه با نگه داشتن چرخ جلو روی زمین، کشش را افزایش می دهد. این به نوبه خود به شما این امکان را می دهد که کمی سریعتر به گوشه بروید. دوشاخ های کویل نیز به دلیل سرعت خطی فنر باعث می شود دوچرخه کمی پایدارتر و کاشته شود. این باعث اعتماد به نفس می شود. دوشاخ های کویل نیز برای کسانی که دوست ندارند مرتب تعمیر و نگهداری را انجام دهند عالی هستند. بیشتر موتورسواران فقط یک بار در سال باید دوشاخ کویل خود را سرویس کنند. این نصف دفعات دوشاخ هوا است.
نظرات نهایی در مورد دوشاخ کویل در مقابل دوشاخ هوا
این انتخاب به نوع دوچرخه سواری شما، میزان قابلیت تنظیم مورد نیاز و ترجیح شخصی شما بستگی دارد. برای تریل سواری عمومی یا کراس کانتری، دوشاخ هوا به طور کلی گزینه بهتری است. قابلیت تنظیم آسان دوشاخ برای انواع مختلف زمین یک ویژگی خوب است. دوچرخه شما را بسیار متنوع تر می کند. برای کسانی که در سراشیبی سوار می شوند یا به سختی دوچرخه سواری می کنند و به مسافرت زیادی نیاز دارند، احتمالاً یک دوشاخ کویل گزینه بهتری است. نرخ خطی فنر و حداقل چسبندگی به دوچرخه عملکرد عالی می دهد. حساسیت، نرمی و کشش بیشتر، استفاده از دوشاخ های کویل را لذت بخش می کند. این اجرا باعث ایجاد اعتماد به نفس نیز می شود. با هر نوع دوشاخ که تصمیم بگیرید، امیدوارم این راهنما به شما در تصمیم گیری کمک کرده باشد. شما مشتری همیشگی و وفادار دوچرخونه، درصورت نیاز برای مشاهده و تهیه انواع دوشاخ دوچرخه به بخش خرید دوشاخ دوچرخه از فروشگاه دوچرخونه مراجعه نمایید. همچنین، می توانید در صورت نیاز برای مشاهده و تهیه انواع دوچرخه کوهستان به بخش خرید دوچرخه در فروشگاه دوچرخونه مراجعه نمایید.
شما دوست عزیز و وفادار دوچرخونه ای، در صورتی که تجربه ای در زمینه خرید و نکات مهم و رایج انواع دوشاخ دارید، در بخش نظرات با ما و سایر دوستان به اشتراک بگذارید.
منبع:
https://wheretheroadforks.com/coil-fork-vs-air-fork-pros-and-cons/
بدون دیدگاه