مقایسه تنه آلومینیومی و تنه فولادی دوچرخه

هنگام انتخاب تنه دوچرخه، یکی از مهم ترین نکاتی که باید درنظر گرفت، انتخاب نوع متریال ساخت تنه دوچرخه است. در این مقاله، به مقایسه تنه آلومینیومی و تنه فولادی دوچرخه خواهیم پرداخت. همچنین، وزن، کیفیت دوچرخه سواری، تعادل، دوام، هزینه، قابلیت تعمیر، طول عمر و موارد دیگر را نیز با هم مقایسه خواهیم کرد. امیدواریم، به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که بهترین دوچرخه را با متریال مناسب برای خرید انتخاب کنید.

 

مزایای تنه فولادی دوچرخه

1. تنه های فولادی دوچرخه، تعمیر آسان تری دارند:

به مرور، تنه دوچرخه پس از مدتی فرسوده خواهد شد اما تقریباً هر تعمیرکاری می تواند یک تنه فولادی را تعمیر کند. این مسئله به ویژه برای دوچرخه سواران توریست مسئله ی مهمی است که تقریبا هر شخصی می تواند تنه دوچرخه را جوش بدهد اما به این نکته توجه کنید که ممکن است بعد از تعمیر جلوه ی مناسبی نداشته باشد و تنه دوچرخه مانند ابتدا قوی نباشد اما شما را به جاده باز می گرداند و می توانید به مسیر ادامه دهید.

2. استفاده از دوچرخه هایی با تنه فولادی، ممکن است راحت تر باشد:

نقش تنه ی دوچرخه، انطباق یا انعطاف است. کاملا سفت و سخت نیست این انعطاف ارتعاشات را کاهش می دهد و ضربه های جاده را جذب می کند و باعث می شود، دوچرخه سواری راحت تری داشته باشید. هنگامی که به یک دست انداز یا چاله برخورد می کنید، این ارتعاشات انقدر شدید احساس نمی شود. از طرفی، در حین سوار شدن بر مسیر ناهموار، خستگی کمتری را احساس خواهید کرد. زیرا تنه فولادی، لرزش کمتری را جذب می کند. بسیاری از دوچرخه سواران، دوچرخه های فولادی را راحت تر از تنه های آلومینیومی می دانند. زیرا انعطاف بیشتری دارند اما آیا این منطق مطلقا درست نیست یا نه هنوز جای بحث دارد. ازطرفی شواهدی نیز وجود دارد که نشان می دهد متریال به کار رفته در تنه، در مورد حفظ تعادل دوچرخه اهمیتی ندارد.

3. تنه های فولادی عمر بیشتری دارند:

فولاد مانند آلومینیوم دوام و کارایی خود را از دست نمی دهد. این بدان معنی است که تنه می تواند بدون شکستن بیشتر دوام بیاورد. دلیل آن این است که فولاد سنگین است در حالی که آلومینیوم فلز سبکی است. یک تنه فولادی می‌ تواند ارتعاشات مسیر را به تعداد بی‌نهایت بدون شکست تنه تحمل کند. اگر از آن مراقبت کنید، یک تنه دوچرخه فولادی خوش ساخت می تواند تا آخر عمر دوام بیاورد. این را هم در نظر بگیرید که آلومینیوم محدودیتی برای خستگی ندارد. در نهایت حتی تحت فشارهای مکرر امکان دارد به مرور آسیب ببیند. با این حال، هر فریمی به مرور فرسوده شده و کارایی خود را از دست می دهد.

4. می توانید به آسانی فاصله توپی را روی یک تنه فولادی تغییر دهید:

اگر می خواهید یک توپی عقب کمی پهن تر یا باریک تر در تنه فولادی خود نصب کنید، می توانید پایه ها را کمی خم کنید تا در جای مناسبی قرار گیرد. شما می توانید به راحتی آنها را 5-10 میلی متر در هر جهت بدون آسیب رساندن به تنه حرکت دهید. این به شما امکان می دهد تا زمانی که زمان ارتقا یا تعویض چرخ های خود فرا می رسد، از طیف وسیع تری از توپی ها استفاده کنید. به عنوان مثال، بسیاری از دوچرخه های قدیمی دارای فاصله توپی عقب 126 میلی متری هستند. بسیاری از دوچرخه های مدرن از توپی های 135 میلی متری استفاده می کنند. شما می توانید با دقت یک فریم قدیمی را به تناسب توپی های مدرن استفاده کنید. شما می توانید همین کار را با دوشاخ های فولادی نیز انجام دهید.

5. تنه های فولادی ایمنی بالایی دارند:

تنه های فولادی و آلومینیومی به مرور فرسوده می شوند و دوام زیادی دارند به طوریکه در صورت مشاهده ترک، می توانید تنه را تعمیر کنید. از سوی دیگر، آلومینیوم می تواند به طرز فاجعه باری از کار بیفتد. آلومینیوم خم نمی شود اما ترک می خورد و می شکند. حتی ممکن است با سرعت از تپه ای پایین بیایید و تنه آلومینیومی شما ناگهان از وسط بشکند و شما را به زمین بیاندازد.

6. قدمت فولاد:

فولاد ماده اصلی تنه دوچرخه است. در واقع تا اواسط دهه 70 که دوچرخه آلومینیومی معرفی شدند، تنها انتخاب مردم استفاده از دوچرخه های فولادی است. بنابراین، بیش از یک قرن است که مردم دوچرخه های فولادی را انتخاب می کنند. بسیاری از دوچرخه سواران ویژگی های فریم های فولادی را برتر می دانند. من شخصاً ظاهر فریم های فولادی را دوست دارم اما به نظر من لوله های گرد با قطر کوچک از نظر بصری جذاب تر از لوله های آلومینیومی ضخیم هستند.

 

معایب تنه فولادی دوچرخه:

1. دوچرخه های فولادی، سنگین وزن هستند:

سنگین‌ترین متریال برای ساخت تنه دوچرخه استفاده از فولاد است که امروزه در ساخت دوچرخه از آن استفاده می‌شود. به عنوان مثال، یک تنه دوچرخه فولادی سبک، وزنی حدود 4-5 پوند دارد اما یک تنه آلومینیومی در مقایسه با فولادی حدود 3 پوند وزن دارد. دوچرخه های آلومینیومی کامل حدود 18 پوند وزن دارند. به طور متوسط، یک دوچرخه فولادی 1-2 پوند بیشتر از یک دوچرخه آلومینیومی وزن دارد. تنه های فولادی وزن بیشتری در مقایسه با تنه های آلومینیومی دارند. زیرا فولاد حدود 2.5 برابر متراکم تر از آلومینیوم است. اگر تمایل دارید دوچرخه سبک وزنی داشته باشید، ممکن است از فریم های فولادی خودداری کنید. گفته می شود، لوله های تنه های فولادی می توانند کوچکتر و نازکتر از لوله های آلومینیومی باشند. زیرا فولاد قوی تر است و این مقدار باعث افزایش وزن آن ها می شود.

2. تنه های فولادی کارایی کمتری دارند:

اولا، فولاد به اندازه آلومینیوم سفت و سخت نیست. هنگامی که به سرعت رکاب می زنید، یک تنه فولادی می تواند به صورت جانبی خم شود. هنگامی که تنه خم می شود، انرژی شما برای رکاب زدن، هدر می رود. چون تنه های آلومینیومی مقاوم تر هستند. بنابراین انرژی کمتری از دست می رود. دوم اینکه تنه های فولادی سنگین تر هستند. درنهایت، شتاب گرفتن و حفظ سرعت با دوچرخه سنگین انرژی بیشتری می طلبد. ثالثاً، تنه های فولادی آیرودینامیک کمتری دارند. زیرا لوله ها باید گرد باشند و این باعث ایجاد مقاومت بیشتر در برابر باد می شود. درنهایت، سرعت شما را کاهش می دهد. لوله های تنه آلومینیومی را می توان به هر اشکال آیرودینامیکی درآورد که کشش را کاهش می دهد. با یک تنه فولادی، انرژی بیشتری می سوزانید. زیرا به دلیل وزن نسبتا بالای این مدل تنه سرعت شما کاهش پیدا می کند و مسافت کمتری را طی کنید.

3. فریم های فولادی به مرور زنگ می زند:

فولاد تنها متریال تنه دوچرخه است که با گذشت زمان خورده می شود و اگر یک تنه فولادی به اندازه کافی زنگ زده باشد، می تواند به مرور ضعیف شده که درنهایت دوچرخه سواری با آن ایمن نباشد. محتمل ترین قسمتی که احتمال زنگ زن آن بالاست، داخل تنه دوچرخه است. برای جلوگیری از این امر، باید از ضدزنگ استفاده کنید. همچنین دوچرخه را در مکانی نگهداری کنید که احتمال رطوبت در آنجا کم است. اگر مقداری رنگ از روی تنه خود خراشیدید، آن را با مقداری رنگ تازه یا لاک ناخن بپوشانید تا شروع به زنگ زدن نکند. عموماً زنگ زدگی سطحی فقط جنبه آرایشی دارد. اگر در نزدیکی اقیانوس یا در منطقه ای زندگی می کنید که در زمستان جاده ها را نمک می زند، بهتر است از دوچرخه هایی با تنه فولادی استفاده نکنید. زیرا، نمک روند زنگ زدگی را تسریع می کند. فریم های آلومینیومی می توانند خورده شوند اما خوردگی فریم های فولادی را ضعیف نمی کند.

4. دوچرخه های فولادی گران تر هستند:

تنه های فولادی دوچرخه قیمت بیشتری نسبت به آلومینیوم دارند و چند دلیل احتمالی برای این امر وجود دارد. آنها دست ساز هستند تولید فریم های فولادی کمی وقت گیرتر است اما فریم های آلومینیومی در ابتدا به این دلیل معرفی شدند که در تعداد انبوه تولید شوند و درنهایت ارزان تر هستند. بسیاری از فرآیندها را می توان با ماشین آلات خودکار کرد که این امر منجر به ارزان تر شدن دوچرخه شده است. فریم های فولادی نیز تمایل دارند که اندکی بالاتر باشند بنابراین هزینه بیشتری دارند.

5. با وچرخه های تنه فولادی، شما آهسته تر حرکت می کنید:

به دلیل انعطاف‌ پذیری تنه، وزن سنگین‌تر و آیرودینامیک نامناسب آن، احتمالاً هنگام سوار شدن بر فریم فولادی با سرعت متوسط کمی پایین‌تر سوار خواهید شد. برای دوچرخه سواران توریستی، مسافران و گردشگران دوچرخه، سرعت واقعاً مهم نیست اما برای دوچرخه سواران رقابتی، سرعت مهم است.

6. فولاد از نظر تکنولوژیکی کمی پیشرفته است:

تنه فولادی از لوله های فولادی گرد و ساده که به هم جوش داده شده اند، ساخته می شوند. بسیاری از مدل ها برای کاهش وزن ساخته شده اند. از طرف دیگر، تنه های آلومینیومی و کربنی از تکنیک های ساخت بسیار پیشرفته تری استفاده می کنند. آنها را می توان برای آیرودینامیک شکل داد و ضخامت لوله ها را می توان برای کیفیت سواری بهینه کرد. اگر از آن دسته افرادی هستید که باید بهترین و پیشرفته ترین تجهیزات را داشته باشید، یک تنه کربنی یا آلومینیومی را در نظر بگیرید.

مزایای تنه آلومینیومی دوچرخه

1. فریم های آلومینیومی سبک تر هستند:

به طور متوسط، وزن یک دوچرخه آلومینیومی حدود 1 تا 2 پوند کمتر از یک دوچرخه فولادی است. دلیل اینکه آلومینیوم از نظر حجمی سبک تر از فولاد است این است که چگالی بسیار کمتری نسبت به فولاد دارد. چگالی آلومینیوم حدود 2.7 گرم بر سانتی متر مکعب است در حالی که چگالی فولاد حدود 8.05 گرم بر سانتی متر مکعب است که حدود 1/3 چگالی فولاد است. البته، این بدان معنا نیست که یک تنه آلومینیومی یک سوم تنه فولادی وزن دارد. از آنجایی که آلومینیوم به اندازه فولاد قوی نیست، باید از متریال بیشتری استفاده شود تا بدنه دوچرخه به اندازه کافی قوی و بادوام باشد. به عبارت دیگر، آلومینیوم وزن کمتری نسبت به فولاد دارد. به عنوان مثال، اکثر لوله های تنه دوچرخه آلومینیومی بیش از 1.5 اینچ قطر دارند. لوله های اسکلت فلزی اغلب قطری در حدود 1 اینچ دارند. حتی با متریال اضافی، تنه های آلومینیومی دوچرخه تقریباً همیشه سبک تر از فولاد هستند. برای دوچرخه سواران توریستی، وزن دوچرخه ممکن است اهمیتی نداشته باشد اما برای دوچرخه سواران رقابتی، وزن دوچرخه مسئله ی مهمی است.

2. کارآمدتر:

وقتی به شدت رکاب می زنید، ممکن است تنه دوچرخه به صورت جانبی خم شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، انرژی دوچرخه سوار هنگان پدال زدن به هدر می رود. فریم های آلومینیومی به صورت پیچشی سفت هستند و این به شما این امکان را می دهد که از انرژی خود به طور موثرتری استفاده کنید. از طرف دیگر، تنه های فولادی زمانی که به شدت رکاب می‌زنید، کمی خم می‌شوند و انرژی را هدر می‌ دهند. فریم های آلومینیومی نیز وزن کمتری دارند. برای شتاب دادن و حفظ سرعت یک دوچرخه سبک تر انرژی کمتری نیاز است. علاوه بر این، فریم‌ های آلومینیومی نسبت به تنه های فولادی آیرودینامیک‌ تر هستند. لوله ها را می توان به گونه ای شکل داد که کشش را کاهش دهد. یک دوچرخه کارآمدتر به شما این امکان را می دهد میانگین سرعت بالاتری داشته باشید و با مصرف انرژی کمتر بیشتر از دوچرخه سواری خود لذت ببرید.

3. مقاوم در برابر زنگ زدگی:

آلومینیوم زنگ نمی زند اما ممکن است به مرور دچار خوردگی شود. عجیب است اما این مسئله به نوعی سودمند است. آلومینیوم زمانی که خورده می شود، اکسید آلومینیوم را تشکیل می دهد که یک لایه نازک ایجاد می کند و از بقیه فلز در برابر خوردگی بیشتر محافظت می کند. اکسید آلومینیوم نیز بسیار قوی تر از زنگ است. این بدان معنی است که تنه آلومینیومی شما وقتی شروع به خوردگی می کند ضعیف نمی شود و به مرور زمان خورده نمی شود.

4. فریم های آلومینیومی آیرودینامیک تر هستند:

تنه های آلومینیومی دوچرخه نباید از لوله های گرد مانند تنه های فولادی ساخته شوند. زیرا به سازندگان تنه این امکان را می دهد تا تیغه های دوشاخ و تنه را به شکل های آیرودینامیکی درآورند که مقاومت در برابر باد را کاهش می دهد و سبب افزایش کارایی می شود و به شما این امکان را می دهد تا با میانگین سرعت بالاتری حرکت کنید.

5. فریم‌های آلومینیومی سبک تر هستند:

به دلیل وزن سبک‌ تر، کاهش انعطاف‌ پذیری تنه و طراحی آیرودینامیک، اکثر دوچرخه سواران می‌ توانند میانگین سرعت کمی بالاتر را با فریم آلومینیومی حفظ کنند.

6. تنه های آلومینیومی مدرن‌تر به نظر می‌ رسند:

چون لوله‌های بکار رفته در تنه آلومینیومی را می‌توان به شکل‌ های آیرودینامیکی قالب‌ گیری کرد، این مسئله به زیبایی تنه های آلومینیومی می افزاید. لوله های آلومینیومی نیز ضخیم تر هستند. امروزه برخی از دوچرخه سواران ظاهر مدرن تر تنه دوچرخه آلومینیومی را ترجیح می دهند.

 

معایب تنه آلومینیومی دوچرخه

1. تعمیر سخت تر:

اگر تنه دوچرخه آلومینیومی شما ترک بخورد، نمی توانید به راحتی با جوش آن ها را به هم متصل کنید. زیرا، آلومینیوم برای جوشکاری به تجهیزات و دانش تخصصی نیاز دارد. اکثر سازندگان تنه حتی سعی نمی کنند یک تنه آلومینیومی ترک خورده را به دلایل مسئولیت تعمیر کنند. این فقط برای آنها بسیار خطرناک است. مشکل دیگر این است که تعیین یکپارچگی ساختاری یک تنه آلومینیومی پس از ایجاد ترک دشوار است. قسمت دیگری از تنه نیز ممکن است به خطر بیفتد. برای ایمن بودن، فقط باید تنه آلومینیومی خود را در صورت ترک خوردن تعویض کنید.

2. کمتر راحت:

برخی از دوچرخه سواران، تنه های آلومینیومی را نسبت به فولاد سخت تر می دانند و این ادعا این است که از آنجایی که فریم های آلومینیومی بسیار سفت و سخت هستند، هیچ ضربه یا لرزشی را کاهش نمی دهند. تنه های آلومینیومی هر ضربه از جاده را از طریق تنه به بدن شما منتقل می کنند. با این حال، فناوری دوچرخه های آلومینیومی در طول سال ها بهبود یافته است. فرآیند هیدروفرمینگ به سازندگان اجازه می دهد تا ضخامت لوله های آلومینیومی را تغییر دهند. همچنین می توانند در جایی که انعطاف پذیری مدنظر است، مواد را نازک تر کنند و این باعث بهبود راحتی می شود. در واقع، تنه دوچرخه فقط نقش کوچکی در راحتی یک دوچرخه دارد و لاستیک های با حجم بالا و پایه صندلی انعطاف پذیر بیشتر ضربه ها و لرزش ها را جذب می کنند. یک صندلی راحت و دسته ها نیز می توانند راحتی را تا حد زیادی بهبود بخشند.

3. فریم‌های آلومینیومی دوام زیادی ندارند:

دوچرخه سواران، با دوچرخه هایی با فریم‌های آلومینیومی زودتر از دوچرخه تنه های فولادی به دلیل وزن نسبتا سنگین آن ها خسته می شوند. در واقع، تنه های آلومینیومی کمترین طول عمر را نسبت به سایر تنه های دوچرخه دارند. به طور متوسط، می‌ توانید انتظار داشته باشید که قبل از تعویض یک تنه آلومینیومی با کیفیت، 5 تا 10 سال بتوانید از آن استفاده کنید. برای مقایسه، یک تنه فولادی با کیفیت در صورت مراقبت می تواند 20 سال تا یک عمر دوام بیاورد. دلیل اینکه تنه های آلومینیومی به اندازه استیل دوام نمی آورند این است که آلومینیوم محدودیت ندارد در حالی که فولاد دارای محدودیت است. هر بار که باری را به دوچرخه آلومینیومی وارد می کنید، تنه وزن زیادی را تحمل می کند که به مرور زمان باعث فرسودگی آن می شود.

4. شما نمی توانید فاصله توپی را تغییر دهید:

از آنجایی که آلومینیوم بسیار سفت و سخت است، نمی توانید خروجی های عقب را بدون آسیب رساندن خم کنید. بنابراین، می توانید فلز را تضعیف کرده یا بشکنید و این بدان معنی است که شما نمی توانید فاصله توپی خود را مانند یک تنه فولادی تنظیم کنید. این گزینه توپی شما را هنگام تعویض یا ارتقاء چرخ ها محدود می کند.

5. تنه های آلومینیومی ممکن است خطرناک تر باشند:

تنه های آلومینیومی ممکن است ناگهان ترک بخورند و از کار بیفتند. خرابی فاجعه بار تنه آلومینیومی شما می تواند آسیب جدی ایجاد کند. تصور کنید که دارید با سرعت 30 مایل در ساعت به پایین تپه ای حرکت می کنید و ناگهان بدنه دوچرخه شما ترک می خورد و می شکند. در حالی که بسیار مسئله ای خطرناک است. فولاد آهسته تر ترک می خورد و قبل از شکست به شما هشدار بیشتری می دهد. برای ایمن بودن، باید به صورت دوره ای تنه دوچرخه خود را بدون توجه به جنس آن بررسی کنید و به دنبال ترک، فرورفتگی یا چین خوردگی روی تمام لوله ها و مفاصل باشید. به جوش ها توجه ویژه ای داشته باشید. همچنین مطمئن شوید که چرخ ها در یک راستا قرار دارند. اگر آسیب دیدید، ممکن است بخواهید تنه را به صورت حرفه ای بررسی کنید تا مطمئن شوید که دوچرخه سواری با آن ایمن است. اگر شک دارید، آن را تعمیر یا تعویض کنید.

 

چند نکته در هنگام انتخاب و خرید تنه دوچرخه

1. اندازه چرخ:

اکثر تنه ها فقط با یک اندازه چرخ کار می کنند. معمولاً 26 اینچ، 700c یا 650b و دلیل اینکه نمی توانید از اندازه های مختلف چرخ استفاده کنید این است که براکت پایینی دوچرخه شما ممکن است خیلی کم یا خیلی بالا باشد. همچنین ممکن است در مورد سازگاری ترمز و فاصله لاستیک با مشکل مواجه شوید.

2. فاصله توپی:

می توانید پایه های زین دوچرخه و زنجیر با اسکلت فولادی را کمی خم کنید تا با عرض های مختلف توپی متناسب باشد. در حالت کلی، فاصله تنه آلومینیومی ثابت است.

3. عرض لاستیک:

مطمئن شوید که تنه شما برای لاستیک هایی که قصد استفاده از آن را دارید، فاصله کافی دارد. به عنوان مثال، اگر قصد دارید در آفرود سوار شوید، به تنه ای نیاز دارید که به شما امکان نصب لاستیک هایی با عرض حداقل 2.5 اینچ را بدهد.

4. محورهای عبوری یا محورهای سریع:

شما واقعاً نمی توانید از یکی به دیگری تبدیل کنید. برای کمک به تصمیم گیری، لیست مزایا و معایب من از طریق محور در مقابل ضامن را بررسی کنید.

5. اندازه تنه:

اگر تنه دوچرخه کمی بیش از حد بزرگ یا کوچک باشد، ممکن است درد یا ناراحتی مفاصل را تجربه کنید. اگر بین دو اندازه قرار می گیرید، بهتر است تنه کوچکتر را انتخاب کنید. دوچرخه های جاده از مرکز براکت پایین تا بالای لوله زین بر حسب سانتی متر اندازه گیری می شوند. دوچرخه های کوهستان اغلب در اندازه های کوچک، متوسط، بزرگ و غیره هستند و اندازه ها بر اساس برند متفاوت است.

6. هندسه تنه:

هندسه تنه دوچرخه، تا حد زیادی بر ویژگی های سواری دوچرخه تأثیر می گذارد. ویژگی ها شامل هندلینگ، راحتی و پاسخگویی فرمان است. مهم‌ترین اندازه‌گیری‌ها عبارتند از لوله سر، لوله صندلی، لوله بالا، طول پایه زنجیر و همچنین فاصله بین دو محور.

7. قیمت:

آلومینیوم ارزان ترین متریال برای تنه دوچرخه است. اکثر دوچرخه های ارزان قیمت آلومینیومی هستند. همچنین تنه های فولادی با کشش بالا بسته به درجه مقرون به صرفه هستند.

8. وزن شما:

بدنه دوچرخه دارای حداکثر وزن توصیه شده برای دوچرخه سوار هستند که در مشخصات ذکر شده است. اگر وزن شما بیش از 180 تا 200 پوند است، احتمالاً باسید با یک تنه با درجه قدرت بالا سواری کنید. تنه های فولادی به طور کلی می توانند وزن بیشتری را نسبت به تنه های آلومینیومی تحمل کنند. زیرا می توانند ضربه بیشتری را بدون ترک خوردن بدون شکست تحمل کنند. اگر دوچرخه سواری به خصوص سنگین وزن هستید، ممکن است بخواهید یک دوچرخه تور را در نظر بگیرید.

9. چه مدت قصد دارید دوچرخه سواری کنید:

همه مواد بکار برده شده در ساخت تنه دوچرخه، طول عمر یکسانی ندارند. اگر قصد دارید دوچرخه را برای سالهای طولانی نگه دارید یا قصد دارید کیلومترهای زیادی را را دوچرخه سواری کنید، بهتر است از یک دوچرخه ای با تنه فولادی استفاده کنید. این متریال به سرعت آلومینیوم زود از کار نمی افتد و اگر از یک تنه فولادی خوب به خوبی مراقبت شود، می تواند حتی یک عمر دوام بیاورد. بااین حال، آلومینیوم با گذشت زمان از کار افتاده و در نهایت از بین می رود.

 

اگر به دوچرخه ای سبک یا ارزان نیاز دارید، احتمالاً آلومینیوم انتخاب بهتری برای شماست و اگر به دوام و راحتی اهمیت می دهید، یک تنه فولادی ممکن است برای شما بهتر باشد. داشتن قابلیت تعمیر اسکلت فولادی در صورت شکستن می تواند یک ویژگی مثبت برای شما باشد. اگر می‌خواهید سریع‌تر رکاب بزنید، احتمالاً آلومینیوم انتخاب بهتری برای شماست. آلومینیوم کارآمدتر است و اکثر دوچرخه سواران، واقعاً به عملکرد ان اهمیت نمی دهند. به هرحال، هر زمان هر کدام از متریال تنه را انتخاب کنید، در صورت مراقبت بیشتر می توانید سال ها از آن ها استفاده کنید. امیدوارم این راهنما به شما در خرید بهترین دوچرخه کمک کند. شما مشتری گرامی می توانید، جهت تهیه انواع دوچرخه های با کیفیت و قیمت مقرون به صرفه به بخش “خرید دوچرخه“  از فروشگاه دوچرخونه مراجعه فرمایید.

 

 

 

 

 

منبع:

https://wheretheroadforks.com/steel-vs-aluminum-bike-frame-pros-and-cons/