در قسمت های قبلی مقالات، در مورد ویژگی‌ها و اجزای دوچرخه توریستی صحبت کردیم. در این مقاله نیز قصد داریم، به ادامه این مباحث از اجزای دوچرخه توریستی بپردازیم. امیدواریم که این سلسله مقالات به شما کمک کند تا بهترین دوچرخه را برای خرید انتخاب کنید. پس همراه ما باشید.
شانژمان و توپی های دنده داخلی
این قطعه، از نظر مکانیکی، از پیچیده ترین اجزای یک دوچرخه توریستی محسوب می شود. نیرو را از پدال ها به چرخ عقب منتقل می کند. همچنین باعث حرکت و تعویض دنده ها می شود. یک موتور محرکه دوچرخه شامل طبق قامه، حلقه های زنجیر، خودرو عقب، زنجیر یا تسمه و شانژمان یا توپی دنده داخلی است.
شما قرار است صدها یا هزاران کیلومتر رکاب بزنید، بنابراین اجزای دوچرخه باید قابل اعتماد و با دوام باشند. شما باید قطعاتی را انتخاب کنید که بتوانند در برابر استفاده های سنگین و مسافت های طولانی مقاومت بالایی داشته باشد تا مجبور نباشید وقت خود را صرف تنظیمات و تعویض قطعات فرسوده کنید. بهتر است از اجزای سبک وزن که با تکنولوژی بالا برای مسابقه طراحی شده اند، اجتناب کنید. شما باید از قطعات سنگین و آزمایش شده در دوچرخه خود استفاده کنید.
برای گشت و گذار باید یک محدوده دنده وسیع داشته باشید. محدوده دنده تفاوت بین پایین ترین و بالاترین دنده است. محدوده وسیع دنده به شما این امکان را می دهد تا در زمین های متنوعی که در حین دوچرخه سواری با آن مواجه می شوید، بتوانید دوچرخه را کنترل کنید.
دنده‌های پایین که رکاب زدن را برای دوچرخه سوار آسان می‌کنند، مخصوصاً برای تورها اهمیت دارند. همانطور که می توانید تصور کنید، آنها در هنگام رکاب زدن دوچرخه توریستی در یک گردنه کوهستانی شیب دار به کار می آیند. وقتی صحبت از دوچرخه های توریستی به میان می آید، دو گزینه برای دنده دارید: شانژمان و دیگری توپی های دنده داخلی. در ادامه، هر دو را شرح می‌دهیم و چند مورد از مزایا و معایب اصلی آن ها را توضیح می‌دهیم.
پیشرانه های شانژمان
شانژمان، رایج ترین سیستم تعویض دنده می باشد. بیشتر پیشرانه های شانژمان توریستی، دارای طبق قامه سه گانه و 8-10 خودرو سرعت، برای 24-30 مجموع دنده می باشند. امروزه، برخی از دوچرخه سواران تمایل دارند، از یک زنجیر تک و 11-12 خودرو سرعت استفاده کنند. زیرا نیازی به شانژمان جلویی نیست. این شیوه، سیستم را بیشتر ساده می کند.
مزیت اصلی استفاده از شانژمان ها، سادگی است. تعمیر و تنظیم پیشرانه های شانژمان با ابزارهای ساده ای که می توانید در کیت ابزار خود حمل کنید همراه با دانش اولیه دوچرخه، آسان می باشد. از طرفی پیدا کردن این قطعات جایگزین نیز، بسیار ساده تر است. حتی دوچرخه فروشی های شهر های کوچک در مکان های دورافتاده نیز، شانژمان ها، خودرو، دسته دنده و کابل ها را موجود دارند. اگر قطعه ای فرسوده یا خراب شود، معمولاً می توانید جایگزینی برای آن پیدا کنید و دوباره به مسیرتان ادامه دهید. این مسئله باعث آرامش خاطر می شود. از دیگر ویژگی های این پیشرانه ها ارزان، سبک و بسیار کارآمدبودن آن هاست.
با این حال اشکالاتی وجود دارد: شانژمان نیاز به نگهداری زیادی دارد. برای اینکه همه چیز به خوبی کار کند، باید به طور منظم زنجیر را تمیز و روغن کاری کنید، شانژمان را تنظیم کنید و خودرو و زنجیر را در صورت فرسودگی و از بین رفتن تعویض کنید. دنده ها کمی حساس هستند. از آنجایی که سیستم باز است، آنها به راحتی می توانند با شن، خاک و سایر زباله ها آلوده شوند. در شرایط آب و هوایی نامناسب و کثیف، آنها نیاز به تمیز کردن مکرر دارند. شما مشتری گرامی، برای مشاهده و تهیه انواع شانژمان می توانید به بخش خرید شانژمان دوچرخه به فروشگاه دوچرخونه مراجعه نمایید.
توپی دنده داخلی
این مدل توپی ها، دنده ها و مکانیسم تعویض دنده را در داخل توپی عقب قرار می دهند. بهترین توپی موجود برای گردش، Rohloff Speedhub (14 سرعته) است. این نوع توپی به دلیل قابلیت اطمینان، طول عمر و عملکرد در بین دوچرخه سواران محبوب هستند.
مزیت اصلی که توپی دنده داخلی نسبت به شانژمان دارد این است که تعمیر و نگهداری زیادی نیاز ندارد. برای کار کردن آنها فقط باید روغن را هر 5000 کیلومتر عوض کنید و زنجیر را تمیز و روغن کاری کنید. از آنجایی که تمام قطعات متحرک در توپی مهر و موم شده اند، بادوام هستند و ماندگاری بالا دارند. از دیگر مزایای توپی دنده داخلی نسبت به شانژمان، می توان به قابلیت تعویض دنده در حالت توقف و تعویض دنده های متعدد به طور همزمان اشاره کرد.
البته چند ایراد هم دارد. بزرگترین ایراد آن هزینه بالای آن است. یکی دیگر از مشکلات توپی دنده داخلی این است که به راحتی قابل تعمیر نیستند. در واقع، بیشتر تعمیرکاران دوچرخه، توانایی تعمیر آن را ندارند. اگر توپی دوچرخه خراب شود، معمولاً باید آن را برای تعمیر یا تعویض به سازنده ارسال کنید. پیدا کردن قطعات جایگزین نیز می تواند مشکل ساز باشد که همه جا در دسترس نیستند. ممکن است لازم باشد آنها را در بخش های خاصی از سفر با خود حمل کنید. توپی های دنده داخلی نیز نسبت به اکثر پیشرانه های شانژمان محدوده دنده کمتری را ارائه می دهند.
سیستم ترمز برای دوچرخه های توریستی
وقتی صحبت از ترمز دوچرخه می شود، دو انتخاب وجود دارد: ترمزهای طوقه و ترمز دیسکی. اکثر دوچرخه های توریستی این روزها مجهز به ترمزهای دیسکی مکانیکی هستند که برای تورهای خارج از جاده، دوچرخه سواری در مناطق کوهستانی و دوچرخه سواری در آب و هوای نامناسب گزینه مناسبی هستند. از طرفی، ترمزهای طوقه برای گشت و گذار در کشورهای در حال توسعه ایده آل هستند. در ادامه، مزایا و معایب هر نوع ترمز را به طور کامل شرح می دهیم.
ترمز طوقه برای دوچرخه های توریستی
این نوع از ترمزها، ترمزهای دوچرخه های کلاسیک هستند. ترمزهای طوقه نیروی ترمز را مستقیماً روی طرف های صاف طوقه ها با کالیپرهایی که رویتنه و دو شاخ نصب می شوند اعمال می کند. ترمزهای طوقه با کابل های فولادی فعال می شوند که از اهرم ترمز تا کالیپرها حرکت می کنند. مزایای طوقه ترمز، ارزان بودن و شرایط نگهداری و تعمیر آن است. اگر مشکلی پیش آمد، می توانید با چند ابزار ساده، کل کالیپر را از هم جدا کنید و پس از رفع مشکل دوباره آن ها را نصب کنید. لنت ها به راحتی قابل مشاهده و بررسی هستند. اگر به یک کالیپر نیاز دارید، می توانید به راحتی آنها را در هر کجای دنیا خریداری کنید و محدودیتی ندارید. زیرا قطعات ترمز طوقه بسیار رایج هستند.
عیب اصلی ترمزهای طوقه این است که قدرت توقف کمتری نسبت به ترمزهای دیسکی دارند. زیرا مزیت مکانیکی کمتری دارند. ترمزهای طوقه نیز در شرایط مرطوب نیز به خوبی کار نمی کنند. هنگامی که لنت ها و طوقه ها خیس می شوند، اصطکاک کاهش می یابد و این باعث افزایش فاصله توقف شما می شود که می تواند خطرناک باشد. ترمزهای طوقه نیز در اثر استفاده بیش از حد گرم می شوند که باعث ایجاد مشکل می شوند.
ترمز دیسکی برای دوچرخه های توریستی
ترمزهای دیسکی، نیروی ترمز را به روتورهایی که به توپی ها متصل هستند، اعمال می کند. کالیپر ها روی دوشاخ و پایه زنجیر، نزدیک محور قرار می گیرند. هنگامی که اهرم ترمز را می کشید، لنت های ترمز، کالیپر روتور را فشار می دهند تا اصطکاک ایجاد شود و سرعت دوچرخه را کاهش دهد.
در حال حاضر دو نوع ترمز دیسکی وجود دارد. ترمزهای دیسکی مکانیکی مانند ترمزهای طوقه با کابل های فولادی فعال می شوند. این نوع از ترمزها هم از خطوط پر از مایع (fluid-filled lines)، در یک سیستم تحت فشار برای فشار دادن لنت های ترمز بر روی روتور استفاده می کنند.
ترمزهای دیسکی هیدرولیک برای تورهای دوچرخه سواری توصیه نمی شود. زیرا به سادگی قابل تعمییر نیستند. اگر مایع به هر دلیلی نشت کند، شما معطل خواهید ماند. یافتن قطعات این مدل ترمز نیز، در بسیاری از نقاط جهان دشوار است.
مزیت اصلی ترمزهای دیسکی نسبت به ترمزهای طوقه این است که قدرت توقف بیشتری را ارائه می دهند زیرا مزیت مکانیکی بیشتری ایجاد می کنند. این امر فاصله ترمز را کاهش می دهد و ایمنی را بهبود می بخشد. ترمزهای دیسکی در هوای مرطوب با اطمینان بیشتر و سریع تر متوقف می شوند. علاوه بر این، تجمع گرما در این نوع ترمزها مشکل کمتری ایجاد می کند. ترمزهای دیسکی همچنین به شما این امکان را می دهند تا از لاستیک های پهن تری استفاده کنید.
جمع بندی
در قسمت بعدی این مقاله با عنوان “در هنگام خرید دوچرخه توریستی، به چه نکاتی توجه کنیم؟ (4)“ از وبلاگ دوچرخونه که در ادامه منتشر خواهد شد، به ادامه و بررسی دیگر اجزای دوچرخه های توریستی خواهیم پرداخت. در صورت تمایل با ما همراه باشید. همچنین در صورت نیاز، برای مشاهده و تهیه انواع دوچرخه به بخش خرید دوچرخه از فروشگاه دوچرخونه مراجعه نمایید. همچنین، برای کسب اطلاعات بیشتر و همچنین دسترسی راحت تر، می توانید به مقاله های مرتبط زیر در فروشگاه دوچرخونه، مراجعه فرمایید.
مقالات پیشنهادی و مکمل:
- در هنگام خرید دوچرخه کوهستان، به چه نکاتی توجه کنیم؟ (۱)
- در هنگام خرید دوچرخه جاده ای به چه نکاتی توجه کنیم؟ (۱)
- راهنمای خرید شانژمان دوچرخه
شما دوست عزیز و وفادار دوچرخونه ای، در صورتی که تجربه ای در زمینه خرید دوچرخه تور و انواع مختلفی از دوچرخه ها دارید، در بخش نظرات با ما و سایر دوستان به اشتراک بگذارید.
منبع:
بدون دیدگاه