صنعت دوچرخه سواری کوهستان و در حالت کلی صنعت دوچرخه سواری با پیشرفت ها و فن آوری های نوآورانه، همیشه در حال توسعه هستند. با این حال، مواقعی وجود دارد که بسیاری از دوچرخه سواران، به دلایل مختلف، از نوآورانه ترین و جدید ترین فناوری ها به نفع فناوری های قدیمی تر اجتناب می کنند. یکی از بارزترین نمونه های آن عبارتند از: دوچرخه سواران جاده‌ای که از ترمزهای لقمه ای (ترمزهای V) در مقابل ترمزهای دیسکی استفاده می‌کنند و همچنین دوچرخه سواران کوهستانی که دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان را به کویل تبدیل می‌کنند.
دوشاخ سیستم تعلیق دوچرخه کوهستان، نقش مهمی در تعادل و راحتی دوچرخه شما دارد. برای سال های متوالی، دوشاخ های هوا، تقریباً در تمام رشته های دوچرخه سواری کوهستان استفاده شده است. اگر وارد یک دوچرخه فروشی شوید متوجه خواهید شد که تقریباً همه دوچرخه های کوهستان، دارای دوشاخ هوا هستند اما به لطف بهبودهایی در برخی از عملکردها، استفاده از دوشاخ های کویل شروع به رشد کرده است.
در این مقالات، مزایا و معایب استفاده از دوشاخ هوا در مقابل دوشاخ کویل را برای دوچرخه سواری کوهستان مورد بررسی قرار می دهیم. ازطرفی، تعادل، قابلیت تنظیم، الزامات نگهداری، حساسیت، وزن، راحتی، قیمت، تطبیق پذیری، احساس به هنگام دوچرخه سواری و موارد دیگر را نیز پوشش خواهیم داد. در این مقاله ابتدا به بررسی دوشاخ هوا و مزایا و معایب آن می پردازیم. سپس در هفته های آتی به بررسی دوشاخ کویل و مزایا و معایب آن می پردازیم تا مقایسه ای کامل و جامع را ارائه دهیم.
دوشاخ هوا چیست؟
دوشاخ تعلیق هوا، از یک محفظه هوا استفاده می کند که فشار آن قابل تنظیم است و به عنوان فنر عمل می کند. یکی از بزرگترین مزایای استفاده از دوشاخ های تعلیق هوا این است که به راحتی می توان بسته به سفر و مسافت موردنیاز و همچنین وزن دوچرخه سوار، آنها را تنظیم کرد. دوشاخ های هوا، از مقاومت هوا برای جذب ضربه استفاده می کنند. فنر استفاده شده در دوشاخ توسط هوای فشرده تامین می شود که در یک محفظه داخل بازوی دوشاخ مهر و موم شده است. همانطور که هوا فشرده می شود، دوشاخ در برابر فشرده سازی بیشتر مقاومت می کند. دوشاخ های هوا برای انواع دوچرخه سواری کوهستان از جمله کراس کانتری، trail riding، downhill استفاده می شود.
دوشاخ های هوا بر روی یک فنر پیش رونده کار می کنند، که به معنی دوشاخ تعلیق سفت تر با میزان مسافت کمتر است و فشار بیشتری به آن وارد می شود. در حالی که این به خودی خود خوب است، می تواند به این معنی باشد که دوشاخ های تعلیق هوا می توانند با ضربه های بزرگ دست و پنجه نرم کنند. اگرچه امروزه بسیاری از دوشاخ های هوا برای به حداقل رساندن اثرات ضربه های بزرگ طراحی شده اند. نگهداری و کارکرد دوشاخ هوا نیز پیچیده‌تر از یک دوشاخ کویل است که در مقاله بعدی آن ها را بررسی خواهیم کرد.
نرخ فنر پیشرونده در دوشاخ هوا
دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان دارای نرخ فنر پیشرونده است. این بدان معنی است که دوشاخ با حرکت در محدوده خود سخت تر می شود. در واقع در ابتدای محدوده حرکت، سیستم تعلیق نرم است. همانطور که دوشاخ فشرده می شود، فشرده سازی به صورت تصاعدی سخت تر می شود. به عنوان مثال، اگر دوشاخ برای فشرده سازی 50 میلی متر به 500 نیوتن نیرو نیاز داشته باشد، ممکن است برای فشرده سازی 100 میلی متر به 1500 نیوتن نیرو نیاز باشد.
نرخ فنر یک دوشاخ هوا را می توان با تغییر فشار داخل محفظه هوا تنظیم کرد. افزایش فشار، باعث افزایش سرعت فنر می شود (دوشاخ را سخت تر می کند). کاهش فشار باعث کاهش سرعت فنر می شود (دوشاخ را روان تر می کند). تنظیم نرخ فنر دوشاخ هوا به یک پمپ فشار بالا مخصوص به نام پمپ شوک دهنده نیاز دارد. در این مواقع شما به سادگی پمپ را به یک شیر روی دوشاخ وصل کرده و هوا را اضافه یا خارج می کنید.
بیشتر دوشاخ های هوا نیز به شما امکان می دهند با تغییر حجم محفظه هوا، میزان پیشرفت را تنظیم کنید. این امر با افزودن یا حذف فاصله دهنده (spacers) در داخل محفظه هوا به دست می آید. افزودن فاصله دهنده (spacers)، باعث کاهش حجم داخل محفظه هوا و برداشتن فاصله دهنده باعث افزایش حجم می شود. کاهش حجم محفظه هوا، دوشاخ را سخت تر می کند تا زودتر در محدوده فشرده شود. دوشاخ های هوا نیز دارای سیستم میرایی هستند. این کار باعث تعادل در دوچرخه سواری می شود و از جهش دوشاخ پس از فشرده سازی یا برگشت جلوگیری می کند. اکثر مدل ها به شما امکان تنظیم میرایی فشرده سازی و برگشتی را می دهند.
دوشاخ کویل (Coil Fork) چیست؟
دوشاخ های های کویل از فنر فلزی برای ایجاد مقاومت استفاده می کنند. کویل از فولاد یا تیتانیوم ساخته شده است. دوشاخ های کویل، دارای نرخ فنر خطی هستند. این بدان معنی است که نیروی مورد نیاز برای فشرده سازی فنر در طول محدوده حرکت دوشاخ به طور مداوم افزایش می یابد. به عنوان مثال، اگر 500 نیوتن نیرو برای فشرده کردن فنر 50 میلی متری لازم باشد، برای فشرده کردن دوشاخ 100 میلی متری به 1000 نیوتن نیرو نیاز است. مجموع طولی که دوشاخ می تواند فشرده کند، مسافت (travel) نامیده می شود که معمولاً بسته به نوع دوچرخه کوهستان بین 80 تا 200 میلی متر است.
برای تنظیم سرعت فنر دوشاخ کویل، می توانید کویل ها را با گزینه های سفت تر یا روان تر تعویض کنید. با چرخاندن صفحه در بالای پایه ها می توانید افت دوشاخ را تنظیم کنید. این کار با فشرده کردن یا کمپرس کردن فنرها تغییر می کند. بیشتر دوشاخ های کویل، دارای عملکرد قفل برای جلوگیری از فشرده شدن هستند.
کویل های دوشاخ با دو عدد مشخص می شوند. عدد اول میزان نیروی مورد نیاز برای فشرده کردن دوشاخ را در یک فاصله مشخص، معین می کند. عدد دوم کل مسافت طی شده سیم پیچ را نشان می دهد. برای دوچرخه های کراس کانتری یا trail riding، ممکن است فقط به 100-120 میلی متر مسافت نیاز داشته باشید و برای دوچرخه های کوهستانی در سراشیبی، ممکن است به 180-200 میلی متر مسافت نیاز داشته باشید.
دوشاخ های کویل نیز مانند دوشاخ های هوا دارای سیستم میرایی هستند. سیستم های میرایی برای دوشاخ کویل و هوا به همین ترتیب عمل می کنند. در ادامه، بیشتر در مورد میرایی (damping) صحبت خواهم کرد.
مزایای دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان
تنظیم دقیق تر فنر
می توانید با تغییر فشار داخل محفظه هوای دوشاخ، میزان دقیق بودن فنر یا سفتی آن را تنظیم کنید. افزایش فشار، باعث سفت شدن سیستم تعلیق می شود. خروج هوا آن را روان تر می کند. شما به راحتی می توانید نرخ دقیق فنر را با تغییر PSI در شوک دهنده با یک پمپ شوک دهنده مانند پمپ شوک دهنده فشار قوی GIYO تنظیم کنید. همین تنظیم، SAG دوشاخ را تنظیم می کند. این تنظیم به شما این امکان را می دهد که به راحتی دوشاخ را برای زمین های مختلف، وزن دوجرخه سوار و دوچرخه سواری بهتر، بهینه کنید. از طرف دیگر، دوشاخ های کویل را نمی توان به طور دقیق تنظیم کرد. برای تغییر نرخ فنر باید سیم پیچ ها را عوض کنید.
تنظیم پیشرفت (progression)
همانطور که در بالا ذکر شد، دوشاخ های هوا پیشرو هستند. این بدان معنی است که فشرده سازی آنها در طول محدوده حرکت شان به صورت تصاعدی سخت تر می شود. می توانید با افزودن یا برداشتن فاصله دهنده (spacers) در محفظه هوای دوشاخ، میزان پیشرفت دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان را تنظیم کنید. این فاصله دهنده ها، حجم محفظه هوا را تغییر می دهند. افزودن فاصله دهنده (spacers)، حجم محفظه هوا را کاهش می دهد و سیستم تعلیق را پیشروتر می کند. ازطرفی، برداشتن فاصله دهنده (spacers)، حجم محفظه را افزایش می دهد و سیستم تعلیق را خطی تر می کند.
این ویژگی به شما امکان می دهد تا منحنی نرخ فنر را تنظیم کنید. به عبارت دیگر، شما می توانید کنترل کنید که چگونه نیروی مورد نیاز برای حرکت تعلیق در طول دامنه تعلیق تغییر می کند. به عنوان مثال، می‌توانید فاصله دهنده را اضافه کنید تا دوشاخ را در ابتدای مسیر حرکت سخت تر کنید و همچنین می توانید فاصله دهنده ها را بردارید تا دوشاخ تقریباً خطی عمل کند. توجه داشته باشید که شما نمی توانید پیشرفت یک دوشاخ کویل را تنظیم کنید. آنها به صورت خطی عمل می کنند.
راحتی تنظیم
برای تنظیم سرعت فنر، به سادگی هوا را از دوشاخ اضافه یا خارج کنید. این کار با یک پمپ فشار بالا مخصوص به نام پمپ شوک دهنده انجام می شود. شما به سادگی پمپ را به دریچه شریدر (Schrader valve) روی دوشاخ وصل کنید و هوا را به داخل پمپ کنید یا اجازه دهید هوا خارج شود. تنظیم فقط چند ثانیه طول می کشد. بیشتر دوشاخ های هوای مدرن یک سوپاپ برای تنظیم هر دو طرف دوشاخ دارند. برخی از دوشاخ های قدیمی نیاز دارند که هر طرف را جداگانه پمپ کنید. در این مورد، باید مطمئن شوید که فشار هر دو طرف یکسان است تا اطمینان حاصل شود که دو شاخ به طور یکنواخت فشرده می شود.
از آنجایی که دوشاخه‌های هوا بسیار آسان تنظیم می‌شوند، می‌توانید نرخ فنر خود را تغییر دهید و قبل از هر بار دوچرخه سواری یا حتی در اواسط دوچرخه سواری آن را تنظیم نمایید. اگر حدس میزنید که ممکن است در یک مسیر چالش هایی داشته باشید، می‌توانید کمی هوا را خارج کنید تا دوچرخه سواری را نرم کنید. اگر می خواهید وسایل سنگین یا کیف، رک و یا خورجین هایی را روی دوچرخه خود نصب کنید، ممکن است نیاز باشد که فشار را کمی افزایش دهید.
تنظیم پیشرفت دوشاخ هوا نیز آسان است. شما به سادگی فشار شروع را بررسی کنید، اجازه دهید هوا خارج شود، سپس درپوش بالایی را باز کنید تا به اسپیسرهای حجم دهنده دسترسی پیدا کنید. سپس می توانید در صورت نیاز فاصله ها را اضافه یا حذف کنید. جداکننده‌ها معمولاً فقط در قسمت داخلی درپوش بالایی پیچ می‌شوند یا می‌چسبند. سپس درپوش را دوباره بپیچانید، سپس در دوشاخ به اندازه PSI مورد نظر خود پمپ کنید.
سبک تر
به طور متوسط، با انتخاب یک دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان به جای یک دوشاخ کویل، حدود 300 تا 500 گرم صرفه جویی خواهید کرد. دوشاخ های هوا حدود 1500-1900 گرم وزن دارند. بیشتر دوشاخ های کویل بیش از 2000 گرم وزن دارند. دوشاخ های هوا سبک تر هستند، زیرا فنر توسط هوا تأمین می شود که وزنی ندارد. از طرف دیگر دوشاخ های کویل دارای فنرهای سیم پیچ فولادی سنگین هستند. وزن سبک تر در جلوی دوچرخه باعث می شود، فرمان سریعتر حرکت کند. همچنین بلند کردن قسمت جلوی دوچرخه و شتاب گرفتن با آن نیز آسان تر است.
مقاومت بهتر از پایین به بیرون
این به لطف سرعت فنری پیشرونده ای که فنر بادی فراهم می کند امکان پذیر است. همانطور که دوشاخ در محدوده خود حرکت می کند، فشرده سازی آن به طور تصاعدی سخت تر می شود. نزدیک به انتهای محدوده، برای فشرده کردن بیشتر هوای داخل، نیروی زیادی لازم است. مقدار کل نیروی مورد نیاز برای فشرده کردن یک دوشاخ هوا و پایین آن بیشتر از یک دوشاخ کویل است. این با این فرض است که هر دو برای یک وزن سوار تنظیم شده اند. این امر احتمال پایین آمدن دوشاخ در هنگام سقوط بزرگ، ضربه سخت یا پس از فرود از یک پرش را کاهش می دهد.
دوشاخ های هوا همچنین به شما این امکان را می دهند که با تغییر نرخ فنر، به راحتی مقاومت پایین به بیرون را تنظیم کنید. افزایش فشار در محفظه هوا تعلیق را سفت می کند و فشرده شدن و پایین آمدن آن را سخت تر می کند. کاهش حجم در محفظه هوا با افزودن فاصله دهنده باعث پیشرفت بیشتر دوشاخ می شود. این امر باعث می‌شود که تعلیق زودتر فشرده شود و پایین آمدن آن سخت‌تر شود. این ویژگی مهم است. زیرا پایین آمدن بیش از حد سخت یا مکرر می تواند به دوچرخه شما آسیب برساند. به عنوان مثال، پایین آمدن بسیار سخت، می تواند چرخ یا تنه را خم کند. شما می توانید سیستم تعلیق خود را تنظیم کنید تا پایین آمدن آن نادر باشد.
کارآمدتر
قابلیت تنظیم دوشاخ های هوا آنها را بسیار متنوع تر از دوشاخ های کویل می کند. به عنوان مثال، می توانید به راحتی نرخ فنر را متناسب با نوع دوچرخه سواری که در آن روز انجام می دهید، تنظیم کنید. اگر قصد دارید در مسیری ناهموار با افت و پرش زیاد دوچرخه سواری کنید، می‌توانید چند فاصله دهنده برای افزایش پیشروی اضافه کنید تا احتمال پایین آمدن در هنگام فرود را کاهش دهید. اگر می خواهید دوچرخه خود را به یک دوست سبک وزن قرض دهید، می توانید مقداری هوا خارج کنید تا سرعت فنر را کاهش دهید تا دوشاخ روان تر شود. شاید بخواهید دوچرخه خود را به همراه کیف ها، رک ها و خورجین های دوچرخه در نظر بگیرید و به کمپینگ بروید، که در این صورت می توانید PSI را افزایش دهید و دوشاخ خود را سفت تر کنید تا بتواند وزن اضافی را تحمل کند.
سر و صدای کمتر
دوشاخ های هوا تا زمانی که به درستی نگهداری شوند، بسیار بی صدا عمل می کنند. شما هیچ صدای جیر جیر یا صدای آزاردهنده ای نمی شنوید. مگر اینکه به انتها برسد، که آن هم نادر است.
تقاضای بیشتر
اگر وارد یک فروشگاه دوچرخه شوید، متوجه خواهید شد که اکثر دوچرخه های کوهستانی جدید این روزها با دوشاخ هوا عرضه می شوند. توجه داشته باشید اگر می خواهید یک دوشاخ جدید برای دوچرخه فعلی خود بخرید، دوشاخ های هوای بیشتری در بازار وجود دارد. اگر تصمیم دارید با دوشاخ هوا دوچرخه سواری کنید، به سادگی گزینه های بیشتری برای انتخاب دارید. به این دلیل که دوشاخ های هوا قابل تنظیم آسان و محبوب هستند. ازطرفی برای دوچرخه فروشی ها آسان‌تر است که دوچرخه هایی با دوشاخ هوا بفروشند، زیرا می توانند به سادگی دوشاخ را طوری تنظیم کنند که برای هر سواری مناسب باشد، نه اینکه مجبور باشند دسته ای از فنرها را حمل کنند و آنها را تعویض کنند. به نظر می رسد اکثر دوچرخه سواران کوهستان نیز دوشاخ های هوا را ترجیح می دهند.
معایب دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان
نیاز به تعمیر و نگهداری مکرر
دوشاخ های هوا، آب بندی بیشتری نسبت به دوشاخ های کویل دارند. این مهر و موم اضافی برای نگه داشتن هوای تحت فشار در داخل فنر هوا مورد نیاز است. از آنجایی که آب بندی های بیشتری وجود دارد، دوشاخ های هوا بیشتر از دوشاخ های کویل تحت تأثیر کثیفی، گرد و غبار و سایر آلاینده ها قرار می گیرند. درز گیر ها ممکن است آلوده شوند و هوا یا روغن شروع به نشت کند و باعث از کار افتادن سیستم تعلیق دوشاخ شود. علاوه بر این، دوشاخ های هوا به دلیل اصطکاک ناشی از مهر و موم های محکم، کمی گرمای بیشتری ایجاد می کنند. در حالی که این گرما بر عملکرد تأثیر نمی گذارد.
به این دلایل، دوشاخ های هوا نسبت به دوشاخ های کویل نیاز به تعمیر و نگهداری مکرر دارند. بسته به اینکه چند وقت یکبار دوچرخه سواری می کنید، باید هر 3 تا 6 ماه یک بار دوشاخ هوا را سرویس کنید. اکثر سازندگان توصیه می کنند که هر 25 تا 50 ساعت دوچرخه سواری، یک سرویس اولیه را انجام دهید. این شامل تمیز کردن و بازرسی پایه ها و پایین دوشاخ ها و تعویض مهر و موم های پایینی و برف پاک کن های گرد و غبار است. ممکن است لازم باشد روغن را نیز پر کنید. شما باید این سرویس اولیه را 1 تا 3 بار انجام دهید.
هر 75 تا 100 ساعت، باید دوشاخ های خود را به طور کامل توسط یک متخصص بررسی کنید. برای اکثر دوچرخه سواران، حدود سالی یک بار این مسئله اتفاق می افتد. بررسی کامل شامل تعویض تمام مهر و موم و روغن کاری و تمیز کردن کامل همه اجزا و بازرسی آنها از نظر آسیب می باشد.
حساسیت کمتر نسبت به ضربه های کوچک
از آنجایی که دوشاخ های هوا، باید هوای تحت فشار را در داخل خود نگه دارند، آب بندی بیشتری نسبت به دوشاخ های کویل دارند. برخی از این مهر و موم ها نیز باید محکم باشند. مهر و موم قطعات متحرک باعث ایجاد اصطکاک در سیستم می شود. در نتیجه دوشاخ های هوا اصطکاک یا چسبندگی بیشتری نسبت به دوشاخ های کویل دارند. نیروی کافی برای غلبه بر اصطکاک لازم است تا دوشاخ شروع به حرکت کند.
مقدار نیروی لازم برای غلبه بر چسبندگی را نیروی گسست می گویند. دوشاخ های هوا به نیروی شکاف بیشتری نسبت به دو شاخ های سیم پیچ نیاز دارند. این باعث می شود دو شاخ های هوا نسبت به ضربه های کوچک حساسیت کمتری داشته باشند. به همین دلیل وقتی از دوشاخه هوا استفاده می کنید ممکن است دوچرخه سواری کمی سخت تر به نظر برسد. علاوه بر این، دوشاخه های هوا نمی‌توانند به سرعت در هنگام برخورد با دست‌انداز واکنش نشان دهند. سیستم میرایی نیز نمی تواند به خوبی کار کند زیرا نمی تواند به سرعت به ضربه پاسخ دهد.
راحتی کمتر
حساسیت ناچیز دوشاخ های هوا به ضربه های کوچک می‌تواند باعث شود که دوچرخه سواری در برخی سطوح کمی خشن تر شود. به این دلایل، دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان ممکن است برای کسانی که کمردرد یا درد مفاصل دارند ایده آل نباشد.
دوام و اطمینان کمتر
دوشاخ های هوا از قطعات بیشتری تشکیل شدند که ممکن است فرسوده یا خراب شوند. آنها معمولاً به طور فاجعه باری خراب نمی‌شوند اما اگر به تعمیر و نگهداری ادامه ندهید، ممکن است نشت ایجاد کنند. به عنوان مثال، مهر و موم بیشتری در داخل وجود دارد که می تواند آلوده شده و شروع به نشت کند. دریچه شریدر در بالا ممکن است نشت کند یا از کار بیفتد. ممکن است لازم باشد قبل از دوچرخه سواری، کمی هوا اضافه کنید. اگر به دور از شهر و دیار خود قصد دوچرخه سواری دارید، بهتر است یک پمپ شوک دهنده همراه خود داشته باشید. حتی زمانی که دوشاخ شما به خوبی نگهداری می شود و در شرایط خوبی قرار دارد، ممکن است مجبور شوید هر ماه مقداری هوا به آن اضافه کنید.
گرانتر
به طور کلی، دوشاخ های هوا در طول عمرشان بیشتر از دوشاخ های کویل هزینه دارند. تفاوت قیمت اولیه بسیار کم است. جایی که دوشاخ هوا گران تر می شود، تعمیر و نگهداری است. دوشاخ هوا در دوچرخه کوهستان، معمولاً هر 8 تا 12 ماه به بازسازی کامل نیاز دارد در حالی که یک دوشاخ کویل ممکن است فقط هر 12 تا 18 ماه یک بار به بازسازی کامل نیاز داشته باشد. یک دوشاخه هوا ممکن است به 2-3 سرویس اولیه بین بازسازی کامل نیاز داشته باشد در حالی که یک دوشاخ کویل ممکن است فقط به 1 سرویس اولیه نیاز داشته باشد.
شیرجه ترمز می تواند در دوشاخ هوا مشکل ساز باشد
دوشاخ های هوا در ابتدای حرکت روان تر هستند. هنگامی که به شدت ترمز می کنید، قسمت جلوی دوچرخه می تواند تا حدی پایین بیاید. وقتی تا این حد پایین بیایید، هدایت آن ممکن است سخت باشد. چند راه برای حل مشکل شیرجه ترمز وجود دارد. برای افزایش سرعت فنر می توانید مقداری هوا اضافه کنید. اگر دوشاخ هوای شما این تنظیم را ارائه می دهد، می توانید میرایی تراکم سرعت پایین را نیز افزایش دهید. مشکل این است که این تنظیمات می توانند حساسیت به برآمدگی کوچک را کاهش دهند. همچنین اینکه تکنیک خوب نیز می تواند به کاهش شیرجه ترمز کمک کند. زمانی که مجبورید شدید ترمز کنید، تا جایی که می توانید وزن بدن خود را به عقب برگردانید.
غیر قابل استفاده بودن برخی از محدوده تعلیق
از آنجایی که دوشاخ های هوا پیشرونده هستند، نیروی موردنیاز برای فشرده سازی فنرها در سراسر محدوده افزایش می یابد. در انتهای محدوده، برای فشرده کردن بیشتر دوشاخ، نیروی بسیاری لازم است. این باعث می شود قسمت پایانی travel تعلیق تقریباً بی فایده باشد. درواقع پایان travel فقط در شرایط نادری که دوشاخ ضربه بزرگی می خورد و پایین می آید، استفاده می شود. برای استفاده بیشتر از سیستم تعلیق، می توانید PSI را پایین بیاورید تا نرخ فنر کاهش یابد.
وقتی این کار را انجام می دهید، وقتی به یک دست انداز کوچک برخورد می کنید، بیشترین میزان از سیستم تعلیق خود را می گذرانید. وقتی به پایان travel می رسید، پیشرفت به سرعت افزایش می یابد. البته ممکن است هنوز مقداری travel بلااستفاده وجود داشته باشد. اگر نرخ فنر را افزایش دهید، پیشرفت سیستم تعلیق در وسط محدوده افزایش می یابد. این باعث می شود حتی محدوده قابل استفاده کمتر و حساسیت کمتری داشته باشید. توجه داشته باشید که هنگامی که مقداری از سیستم تعلیق بدون استفاده می ماند، سیستم تعلیق نمی تواند کار خود را به خوبی انجام دهد.
جمع بندی
در این مقاله، مزایا و معایب استفاده از دوشاخ هوا را مورد بررسی قرار دادیم. در مقاله ای با عنوان “بررسی مزایا و معایب دوشاخ کویل در مقابل دوشاخ هوا (2)“، به بررسی دوشاخ کویل و مزایا و معایب آن و همچنین مقایسه آن ها خواهیم پرداخت. شما مشتری همیشگی و وفادار دوچرخونه، درصورت نیاز برای مشاهده و تهیه انواع دوشاخ دوچرخه به بخش خرید دوشاخ دوچرخه از فروشگاه دوچرخونه مراجعه نمایید. همچنین، می توانید در صورت نیاز برای مشاهده و تهیه انواع دوچرخه کوهستان به بخش خرید دوچرخه در فروشگاه دوچرخونه مراجعه نمایید.
شما دوست عزیز و وفادار دوچرخونه ای، در صورتی که تجربه ای در زمینه خرید و نکات مهم و رایج انواع دوشاخ دارید، در بخش نظرات با ما و سایر دوستان به اشتراک بگذارید.
منبع:
https://wheretheroadforks.com/coil-fork-vs-air-fork-pros-and-cons/
https://www.westbrookcycles.co.uk/coil-vs-air-suspension-forks-mtb-i332
بدون دیدگاه